Op donderdag 12 december gaf Rixle Blue in zijn eigen woonkamer een intieme en overtuigende EP-release. Gesupport door de kersverse band Whales Parable werd het geheel tot een gezellige avond gemaakt. Het was een show met de toegankelijkheid van een huisfeest en de sound van een optreden in een poppodium.

Op de voordeur hangt een briefje met een tekening erop. Daarop staat aangegeven hoe het publiek aan de achterkant van het huis moet komen. De voordeur is geen optie, want daar staat het podium opgesteld. Na een zoektocht door de woonwijk in Enschede stroomt iedereen via de garage het huis binnen. Er wordt nog gegeten en er zitten mensen te relaxen op de bank. Het is alsof je iets te vroeg bij een huisfeest bent aangekomen. Het is rustig, maar gezellig. Voor in de woonkamer staan speakers en instrumenten, de keuken achter in het huis wordt gebruikt om de mengtafel op te zetten.

Whales Parable staat op van de bank en pakt zijn instrumenten. Gisteren speelde de band zijn eerste show ooit en vanavond staat meteen de tweede gepland. Hier en daar zijn dan ook wat nerveuze koppies te zien. Vanaf noot één is echter de toon gezet. De band trekt de aandacht met een aantal harde akkoorden, waarna een heel intiem nummer wordt gespeeld. In het refrein wordt het nummer ineens veel harder, waardoor je bij de les gehouden wordt. Het is sfeervol en boeiend.

© Letisha Luimes

Whales Parable


 
De band maakt alternatieve rockmuziek en is niet bang om te experimenteren. Zo gebruiken de gitaristen slides en euromunten in combinatie met echo en galm, wat zorgt voor een soort walvissengeluid. Het zal vast bij de naam horen. Ook de toetsenist heeft effectpedalen meegenomen, en zo af en toe zie je bijna de hele band op de grond gehurkt aan hun knopjes draaien.
 
Hoewel de band af en toe nog wat in zichzelf gekeerd lijkt, komt de muziek echt binnen bij het publiek. De lange dynamische songs brengen je in een soort trance waar je niet meer uit wilt.
De melodieën van gitaar en toetsen vallen erg mooi in elkaar, waardoor de bijzondere maatsoorten van de band erg natuurlijk voelen.

Voor Whales Parable valt vooral nog winst te behalen in de performance. Het is niet meer dan normaal dat een band bij zijn tweede show nog druk is met het zo goed mogelijk spelen van de nummers, maar als publiek wil je nóg meer gegrepen worden. Bij de praatjes tussendoor zou de frontman meer zelfverzekerd het publiek kunnen aanspreken en tijdens de songs zou de band meer naar het publiek kunnen kijken. De sound is zelfverzekerd, nu de uitstraling nog.

Aan uitstraling geen gebrek bij de hoofdact Rixle Blue. De band begint met een knallend intro waarbij de frontman opkomt en vanaf het eerste moment de aandacht van het publiek grijpt. Met zijn nagellak, haar en bewegingen heeft hij wat weg van Jett Rebel. Zijn speelse stemgeluid doet denken aan dat van David Bowie. Rixle Blue speelt dansbare gitaarmuziek, wat door het gebruik van synths een jaren '80-vibe krijgt.
 
De kracht van de nummers zit hem in de epische gitaarmelodieën en de stuwende baslijnen. Dat zijn ook de twee elementen die het meest in je hoofd blijven hangen. De zang is vrij en in dienst van het nummer en de performance. Over de band hangt een 'home made’ sfeer: ze spelen vol passie, ongepolijst en gaan volledig op in wat ze doen. Af en toe zijn ze wat slordig, maar dat draagt alleen maar bij aan die sfeer.

Hoe verder de show vordert, hoe beter Rixle Blue het publiek weet te grijpen. Het hoogtepunt hierbij is het moment wanneer de frontman naar de hal verdwijnt en even later verkleed terugkomt. Hij heeft zijn bovenkleding achterstevoren aangetrokken en een masker op zijn achterhoofd gezet. Met zijn rug staat hij naar het publiek, waardoor dus het masker het publiek aankijkt. Het ziet er absurd uit en het past perfect in de show.
 
Bij het laatste nummer stort de frontman voor de voeten van het publiek ter aarde. Hij ligt uitgeteld op de grond terwijl de band zijn laatste noten speelt. Er volgt een hard applaus met hoop op een toegift. Na een tijdje komt de frontman weer overeind en speelt de band nog één refrein. Dan zit het erop. De hostess vraagt iedereen vriendelijk om het feest in de stad voort te zetten met het oog op de buren. Al met al was het een boeiende avond. Er was veel te horen en te zien, de sfeer was prettig en iedereen verlaat voldaan het huis.

© Letisha Luimes

Rixle Blue

© Letisha Luimes

Rixle Blue

Beluister hier de EP van Rixle Blue op Spotify.