Een muzikale avond die afgetrapt wordt door de uit Deventer afkomstige band Black Monsoon, gevolgd door de hoofdact Indian Askin, afkomstig uit Amsterdam. Eerst noise-grunge en vervolgens indie-rock. Voor het publiek dat de zaal van het Burgerweeshuis goed gevuld heeft, was het een goede combinatie.
In het Burgerweeshuis wordt het steeds drukker. De avond begint met Black Monsoon, die een stevig begin neerzetten. Het drietal, twee gitaristen en een drummer, heeft een volle agenda. Na het voorprogramma van Indian Askin te hebben gevuld gaan ze door naar Enschede om daar nog mee te doen aan de Popronde en volgende week start hun tour in Engeland. Aan energie en enthousiasme geen gebrek; de band speelt overtuigend en de bandleden genieten zichtbaar.
Black Monsoon
Black Monsoon
In het begin is er weinig interactie met het publiek, het einde van het ene nummer gaat soepel over in het begin van het volgende nummer. Het publiek krijgt hierdoor niet te kans een welverdiend applaus te geven en gaat wat later mee met de muziek. Dit is vooral nadat gitarist Jacquelien de tijd neemt om het publiek te bedanken en ook vraagt of ze het publiek even mag zien. Hierover is oprechte verbazing: ‘wow, is de zaal zo vol?!’. Na het publiek uitgebreid bedankt te hebben speelt de band verder. Het publiek is om; de biertjes gaan de lucht in en de headbangers bewegen enthousiast mee. De band krijgt een welverdiend applaus.
Black Monsoon
Na de noise-grunge van Black Monsoon die goed binnen is gekomen, trapt Indian Askin af met ‘No Hand’, een zeer rustige intro. Heel anders dan het voorprogramma, maar er wordt al snel ‘sst, sst’ uit het publiek gesist, omdat men wil luisteren naar de mooie klanken die de band produceert. De band speelt strak. Er worden verschillende vocals ingezet, zoals we Indian Askin kennen, maar ook aan de lichtshow is duidelijk tijd besteed. Tussen alle nummers door zijn er veel gitaar wissels en ook loopt er geregeld een crew lid met een zaklamp door de zaal om dingen te regelen. Soms krijg je het gevoel alsof je naar een band kijkt die wereldberoemd is. Maar zover zijn ze nog niet, want we zijn in het knusse Burgerweeshuis en zoals zanger Chino Ayala zelf zegt over Deventer: ‘wat is het hier tering pittoresk’. In de paar momenten dat zanger Chino zich richt tot het publiek, doet hij dit met droge humor. Hij vertelt over Bono en hierna over het feit dat ze vanmiddag met zijn allen in de zonnestudio hebben gelegen, voor het eerst. Het publiek kan erom lachen en de band speelt weer verder.
Na ‘Really’ is er een plotselinge stop en gaat de band af. Bij terugkomst wordt weer naar Bono verwezen, want ook zij gaan ineens af zonder iets te zeggen en komen terug, zoals elke band doet en zoals het publiek toch al weet. Er straalt een soort arrogantie van het podium af. Zoals gezegd waren we in Deventer en niet in Amsterdam en staan we bij een band die het absoluut goed doet, maar niet wereldberoemd is. Toch is er bij het laatste nummer een goede moshpit gaande voorin de zaal en is er luid applaus wanneer het concert dan echt is afgelopen. Niet iedereen in het publiek heeft last gehad van de hoofdstedelijke arrogantie die Indian Askin meenam naar Deventer.
Indian Askin
Indian Askin
Indian Askin
Setlist:
1. No hand
2. Answer
3. Gimme
4. Beat 24
5. Outtaspace
6. Feel
7. Island
8. Deep end
9. Party
10. On and on
11. For you
12. Mr. Nick
13. Really
14. Houdini
15. Wheels
16. Pardon
Indian Askin
Indian Askin
Indian Askin
Indian Askin
Indian Askin
Indian Askin