Als eerste speelt Roald van Dillewijn: klankontwerper, softwareontwerper voor geluid en muziek, componist en performer. Naast zijn solo optredens is hij onderdeel van het trio The Void* (uit te spreken als: The Void Pointers), dat op het snijvlak van ambient, live electronics, drones en postrock opereert. Hij begint met het aanslaan van een gitaarakkoord, om daarna de gitaar niet meer aan te raken. Vanuit dat ene akkoord bouwt hij een drie kwartier durend stuk op, dat steeds verder borduurt op wat de vorige pedalen als outputsignaal leveren. Dat wisselt van delays die in een geluidsbrei weer een nieuw ritmisch patroon vormen, tot pitch-shift pedalen die weer nieuwe akkoorden opwekken uit het bestaande geluidsstuk, tot feedback die weer nieuwe tonen genereert. Als toeschouwer is het bijna een meditatieve sessie. Alsof je naar de organische ontwikkeling van ter plekke gecreëerde geluids-evolutie luistert.
Ter verduidelijking: je moet je er geen popconcert bij voorstellen. Dit heeft niets met liedjes of catchiness te maken, maar alles met experiment, ontdekking, ontspanning, soundscapes en jezelf kunnen overgeven.
Vervolgens vertelt Roald hoe hij zijn eigen geluidsmachine heeft gemaakt. Op tafel zien we een tiental pedaal-effecten en veel kabels die van mengtafeltjes naar nieuwe pedalen en z'n laptop leiden. Hij vertelt dat hij de gitaarpedalen heeft "gehackt", ofwel: open gesoldeerd, en vervolgens midi-vertalers ingebracht zodat hij met simpele midi knoppen een soort macro-controle heeft over al zijn pedalen en hun individuele parameters tegelijk.
