De opdracht moet net zo spannend geweest zijn als de uitkomst. Faust, maar dan nu. Sferische videokunsten van Douwe Dijkstra, gecombineerd met een prachtig troostend evenals verontrustend klankbeeld van de mannen van muziektheatergroep BOT leidden tot een prachtig framework waarbinnen actrice Sanderijn Helsen een krachtig verhaal neerzet.
De eerste blik op het toneel roept al een zweem van nieuwsgierigheid op. De audiomachine van de Audiomachinist en Doan Hendriks leggen hun schaduw neer op een achtergrond waar door de voorstelling heen een sfeer neergelegd wordt door prachtige videoanimaties.
De schaduw blijkt te bewegen, en blijkt niet alleen esthetisch leuk gevonden, maar waarempel geluid voort te brengen dat in het geheel wordt verweven met de liederen van de mannen van BOT. Voor hen bij wie het verhaal niet bekend is: Faust maakt een deal met de duivel, en ruilt zijn botten om voor wat zijn hartje begeert.
De bewerkte versie blijkt een spannende mix tussen het bestaande framework en nieuwe invloeden waardoor het verhaal tijdloos blijft, maar daardoor niet minder begrijpelijk. De gevoelens worden prachtig uitversterkt met pakkende liedjes waar menig singer-songwriter nog wat van kan opsteken. De akkoorden blijven in elk nummer origineel evenals de arrangementen op het brede scala aan instrumenten. De gezongen stukken voelen natuurlijk aan en actrice Sanderijn Helsen weet als geen ander haar emotie in haar zachte, maar soms snijdend koude stem te leggen.
Een vreemde combinatie van instrumenten en nog vreemdere bespelingswijzen geeft een sferisch klankeeld, dat de emotie die hoofdactrice Sanderijn Helsen brengt goed versterkt. Al met al loopt het deze avond de spuigaten uit van creativiteit. De verrassende animaties met als algemeen thema sijpelend zand zijn waanzinnig creatief en verbluffend qua techniek. Je wordt meegesleurd langs een landschap van verdriet, angst, troost, lust en liefde, waar je uiteindelijk wordt achte gelaten met een open stilte. Het is de theatermakers gelukt om lijntjes neer te zetten die het publiek vervolgens zelf mag inkleuren waardoor het niet belerend wordt en het de denkmotor bij het publiek activeert. Na de laatste klanken blijft een stilte hangen van onbeantwoorde vragen. Een theaterstuk met ballen, dat durft uit te dagen door middel van bitterzoete klanken. Een muziektheaterproductie van topniveau.