Statafels met sfeerlichtjes staan opgesteld in een halve cirkel, op gepaste afstand van het podium. De grote zaal van de Metropool ziet eruit alsof er een rustige singer-songwriteravond gaat plaatsvinden. Dat het publiek voornamelijk uit veertigplussers bestaat is niet zo vreemd, Gruppo Sportivo draait tenslotte al een aardig tijdje mee. Maar is de band dan echt die wilde haren kwijtgeraakt?
Niets van dat alles. Een voorprogramma is er niet, Gruppo Sportivo knalt er zelf direct in met een instrumentale opener waarbij toetsen en bas overheersen. Vanaf het tweede nummer zijn ook de beide zangeressen – de ‘gruppettes’ – van de partij. “Wij zijn Gruppo Sportivo en we bestaan al zevenenzestig jaar”, laat frontman Hans Vandenburg weten. Dat is natuurlijk wat overdreven: de van oorsprong Haagse band is ‘pas’ sinds 1976 actief. Maar het enthousiasme is er in al die jaren zeker niet minder op geworden en wat nieuw werk betreft hebben ze ook niet stilgezeten. Voorlopig gaan ze nog wel even door: ter ere van het 35-jarig bestaan van de band was er vorig jaar een theatertour en die krijgt komend winterseizoen een vervolg.
Gruppo Sportivo straalt volop late seventies uit, de periode waarin de band haar hitnoteringen behaalde. Met zijn droogkomische humor praat Hans Vandenburg de nummers aan elkaar. ‘Superman Is Back’, ‘I Shot My Manager’, ‘Henri’, het Police-achtige ‘Non Stop Girl’, meezinger ‘DoReMi…’ en ‘Hey Girl’ in een 21e-eeuwse versie, afgewisseld met meer recente songs. De veilige afstand tussen publiek en podium lost vrij snel op, er wordt vooraan (en ook verderop in de zaal) flink gedanst. Toppop herleeft helemaal als de band een aantal dansbare nummers achter elkaar speelt: ‘Rock ’n Roll’, ‘Beep Beep Love’ en ‘Disco Really Made It’, verweven met klassiekers als ‘Relax’. Oubollig? Teren op oude successen? Welnee. Je kunt je afvragen hoe vaak ze hun oudste nummers inmiddels al wel niet gespeeld hebben, maar muzikaal gezien zit het gewoon goed in elkaar en het wekt al helemaal niet de indruk van een routineklus.
Je zou verwachten dat ‘She Was Pretty’ op deze plek ook wel voorbij zou komen: "I once met a girl in Hengelo / I took her to my dream bungalow." Maar Hans beperkt zich tot die twee regeltjes. Dat gebeurt tijdens de eerste toegift. ‘Tokyo’ speelt hij solo, voor een herhaling van ‘Hey Girl’ komt de hele band weer op en ook het allerlaatste nummer kwam al eerder langs. Over het herhalen van nummers zijn de meningen verdeeld, maar een band als deze kan het zich veroorloven.
Na bijna twee uur spelen zit de set erop, maar het lijkt alsof ze nog wel uren kunnen doorgaan. Gruppo Sportivo wordt gewoon nooit oud.