De mannen van Non-Divine hebben de zaakjes goed voor elkaar. Een aantal jaren geleden wonnen ze de Metalbash en hun debuut werd cd van de maand in de Aardschok. Waarom is eigenlijk onduidelijk, want de muziek die ze brengen heeft weinig diepgang en begint snel te vervelen. Veel bijval krijgt de band vanavond ook niet. De muziek valt het beste te omschrijven als moderne rock/metal. En, tsja, dan ben je bij Flotsam And Jetsamfans toch echt aan het verkeerde adres. Wel hebben de mannen het beste geluid van de avond, maar toch was het niet optimaal. Het stond veel te hard om alles goed te onderscheiden en technische problemen met de bassgitaar en/of versterker maakte het dat dit optreden niet als een van hun betere de boeken ingaat. Dan Izegrim. Ook hier is het geluid niet goed te plaatsen. Het lijkt allemaal een grote brei van geluid. De melodie verzuipt volledig onder de decibels. Het publiek trekt zich hier weinig van aan en naarmate het concert vordert wordt het geluid beter en krijgt de band steeds meer bijval van het publiek. De aanvankelijk ietwat statische bandleden stellen dit logischerwijs erg op prijs en aan het eind van de show zien we dan eindelijk ook wat spelvreugde. De blikvanger van de band, grunteres Kristien, zorgt voor een fijnere aanblik dan je bij de gemiddelde band aantreft. Echter, qua zangwerk weet ze allerminst te overtuigen. Er valt weinig te maken van het gekrijs te maken, wat natuurlijk ook van doen heeft met het matige geluid. Maar toch rijst er dan nog steeds de vraag, waarom de zang overlaten aan een vrouw wanneer je als band ook drie mannen in de gelederen hebt? Begrijp me niet verkeerd, een vrouw in een metalband is natuurlijk prachtig, maar als het een gemiddeld niveau niet kan bereiken blijft het slechts een lust voor het mannelijk oog, en niet het oor. Als laatste is het tijd voor de hoofdact: Flotsam And Jetsam, de band waar iedereen voor gekomen is. Naar eigen zeggen was het zeven, acht of negen jaar geleden sinds ze in Nederland waren. De zanger weet het al niet meer, ze waren toen immers in Amsterdam alwaar ze zich klaarblijkelijk te goed hebben gedaan aan al het goeds dat ons land te bieden heeft. Dat doen ze waarschijnlijk wel vaker, want de zanger weet vaak niet eens het album op te noemen waarvan de gespeelde nummers afkomstig zijn. Ach, ‘what the hell, let’s play!’ Precies, zo denkt het publiek er ook over. Er wordt veel teruggegrepen op het oudere materiaal en die nummers worden ook het best ontvangen. Geheel in stijl van de avond heeft ook Flotsam last van technische problemen en staat het geluid wederom vele malen te hard. Jammer, jammer, maar toch weet de band te overtuigen. Vooral bassist Jason Ward weet erg te overtuigen met zijn opzwepende baswerk. Zanger Eric excuseert zich bij voorbaat over het niet halen van de hoge noten, maar dit blijkt nergens voor nodig te zijn, hij zingt een meer dan prima show. Vanavond heeft ook Flotsam laten zien dat de opleving van de, tsja ondergetekende kan er niet onderuit, Bay Area echt zijn vruchten afwerpt. Denk aan plotselinge pieken van Death Angel, Exodus en later dit jaar Testament en hopelijk Metallica. Ook bij Flotsam brandt het heilige nog steeds, dat hebben ze vanavond wel laten zien. En er is een markt voor, dat blijkt wel weer. Het publiek gaat compleet uit zijn bol, zelfs op de balustrade staan mensen te headbangen, dit tot zichtbaar genoegen van de band. Muzikaal gezien viel er veel aan te merken aan de avond, bij alle bands. Het geluid stond schandalig hard, dat vraag je er ook om. Het is volstrekt onnodig om het volume zo hard te zetten dat alle melodie én menig oor verpletterd wordt onder de muur van geluid. Hier hebben de geluidsmannen van Hedon wel vaker een handje van. Dat is zeker niet nodig. Natuurlijk verorber je metal het liefst snoei en snoeihard, maar als je het riffwerk vrijwel niet kan volgen heeft het geen meerwaarde. Gelukkig was de sfeer in de zaal erg goed en heeft iedereen drie enthousiaste bands aan het werk gezien. Dan mag je toch wel spreken van een geslaagde avond. Ook in 2008 staat gezelligheid nog hoog in het vaandel bij de metalhead en zolang dit zo blijft vind ik het absoluut niet erg om dan een matige show bij te wonen.