Hedon is extra gezellig en intiem aangekleed voor de Regio Finale van de Grote Prijs van Nederland, categorie singer/songwriter. Het podium oogt wat aan de lege kant, met slechts een piano, een barkruk en het glockenspiel van één van de zes deelnemers, maar de setting in de zaal - met tafeltjes, stoeltjes en kaarsjes - belooft een intieme avond. Aan Rob Krot de eer om af te trappen. De singer/songwriter uit Laag Zuthem werd op basis van rechtstreekse inzending naar de Grote Prijs geselecteerd voor deze Regio Finale. Rob valt al meteen op doordat hij als enige Nederlandstalige teksten heeft. De liedjes over schoonheid, verandering, liefde en mensen zijn sober en stemmig en dat is precies waarin zijn verstilde kracht zit. Elke deelnemer speelt slechts 15 minuten, wat neer komt op drie tot vijf liedjes per deelnemer, afhankelijk van de lengte van het materiaal. William Seen’s Transport Music heeft de Kleine Prijs van Sneek gewonnen en vertegenwoordigt Friesland vanavond. Zijn liedjes zijn net als die van Krot verstild, maar wel Engelstalig. Egbert van der Werff zou je kunnen kennen als frontman van de band Lucas die in 1999 een door Frans Hagenaars opgenomen plaat uitbrachten. Van deze plaat speelt hij het intieme Rocket To The Sun, een pareltje, waar deze Fries er meer van op zijn naam heeft staan. Sommige liedjes (zoals Happy Birthday) zouden wat compacter mogen en in de hogere regiononen wordt niet altijd even zuiver gezongen, maar met prachtig songmateriaal en dito stem is Egbert één van de kanshebbers voor de winst vanavond. Crystal Maze Lo-Fi behaalde al de finale van de Oogst van Overijssel, wist deze niet te winnen, maar staat op basis van rechtstreekse inzending naar de Grote Prijs alsnog in Hedon. De naam verraadt de liefde voor lo-fi music. Eric Hoogeweg zingt regelmatig door een vervormde bullet-microfoon die de naam van het solo-project van Eric eer aan doen. Met toevoeging van glockenspiel, een tweede gitaar en piano is dit één van de meest afwisselende deelnemers. Het optreden doet hier en daar wat rommelig aan, alsof Hoogeweg er niet helemaal in lijkt te zitten. Aan het applaus na de aankondiging van Ilonka Rooze is te horen dat ze veel fans heeft meegenomen naar Zwolle. Presentator Ruud Hermans weet te melden dat Ilonka regelmatig covers van Melanie en Joni Mitchell op haar repertoire heeft staan, maar vanavond zal ze alleen eigen werk spelen. Songmateriaal waarmee ze de Oogst van Overijssel op haar naam wist te schrijven. De Deventerse zet een charmante set neer met haar typische stemgeluid en veelzijdige gebruik van de stem. Aan haar gitaar-timing mag ze nog wel werken, maar als Ilonka een goede band á la Ilse De Lange om zich heen weet te vormen, kan ze heel ver komen. De stem is er, de songs ook. Zeker een kandidaat voor de finale in Paradiso. Frank Blueka draait al een tijd mee in het circuit en schijnt van zijn solo-optredens op bruiloften en partijen te kunnen leven. Hij heeft veruit het mooiste gitaargeluid van de avond en na een wat stuntelig begin (“Het eerste nummer, euh, hoe ging het eerste nummer ook al weer?”) begint Frank toch aan zijn set van maar liefst vijf liedjes. Met zijn rustige tokkelliedjes, zacht fluisterend gezongen, zal hij het zeker goed doen bij de (huis)vrouwen, maar na een liedje of drie hebben de meeste bezoekers zijn kunstje wel door. De composities zijn wat aan de vlakke kant en het gitaarspel is soms onnodig moeilijk, wat de performance geen goed doet. Thijs Poortman is de jongste deelnemer van de avond. Met zijn studentikoze uiterlijk en persoonlijke uitleg van zijn liedjes weet hij het publiek voor zich te winnen. Thijs won dit jaar de Groninger Popprijs en staat daarom vanavond in Hedon om een plekje in de finale te veroveren. Daarvoor heeft hij bij het eerste nummer een pianist meegenomen, die Thijs mooi, maar behoorlijk rommelig begeleidt. Thijs’ stem zou het goed doen in een boyband en ook zijn liedjes zijn aan de zoete kant. Hij speelt slechts drie liedjes in een kwartier, ze zijn dan ook aan de lange kant. Aan het materiaal mag nog wat geschaafd worden, maar al met al is het zeker geen onverdienstelijk optreden. Dan begint het lange wachten. Aan de jury de taak om de winnaar van de avond te benoemen. Maar eerst wordt bekend gemaakt wie de meeste publieksstemmen heeft. Dat was volgens verwachting Ilonka Rooze, die met de fanprijs een optreden in Hedon wint. Allemaal leuk en aardig, maar we willen weten wie zich sowieso finalist van de Grote Prijs mag noemen. Dat blijkt Egbert van de Werff van William Seen’s Transport Music. De jury roemt zijn harmonieën, de hooks en de verrassende wendingen in de muziek en noemt Egbert een eigenzinnige geest. Het publiek druipt vervolgens wat teleurgesteld af, toch hopend dat Ilonka de avondwinnaar zou zijn. Egbert deert het niet, voor een inmiddels halflege zaal opent hij onverstoord de champagnefles en viert zijn overwinning met wie het wil vieren.