Met hun opzwepende indiepop en elektronische beats veroveren de zes muzikanten van Radio Eliza in rap tempo de harten van het Nederlandse publiek. In 2015 wonnen ze de Amsterdamse popprijs en vorig jaar werden ze uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. Hun debuut EP heet 'Intergalactic Flurny Furby' – een naam die perfect lijkt te passen bij de alternatieve en inventieve band. 3voor12 Noord-Holland ging op bezoek bij gitarist en zanger Morris Brandt en trad binnen in een muzikantenparadijs: een kamer vol met instrumenten, posters van inspiratiebronnen, vinyl aan de muur en vinyl in de kast. Wat zijn Morris' favoriete platen?

Michael Jackson – Thriller

De eerste keer dat ik in Breda was, stuitte ik op deze plaat. We hadden een instore-optreden met de band, toen ging ik een beetje snuffelen in de platenbakken en kwam ik 'Thriller' tegen. Het was een geluksvondst, ik heb er weinig geld voor betaald. Waarom ik deze plaat zo goed vind? Hij was baanbrekend. Michael Jackson was een genie. Ook zijn latere nummers vind ik geweldig, maar de tracks die hij in de jaren '70 en '80 maakte, zijn het beste. 'Pretty Young Thing' is mijn favoriete track, maar ook die baslijn op 'Thriller' – alles klopt gewoon. Iedere track zit geniaal in elkaar, de losse nummers sluiten goed op elkaar aan en vormen een perfect geheel. Als je op zoek gaat op internet, kom je trouwens veel demotracks tegen van 'Thriller'. Die heeft Michael Jackson allemaal in z'n kamer ingespeeld. Dat werk luister ik ook veel.

Gorillaz – Demon Days

Deze plaat heb ik gekocht voor mijn vriendin op Valentijnsdag. Ik doe eigenlijk een beetje alsof hij van mij is. Hij ligt ook op mijn kamer. De reden daarvoor is dat de plaat het niet doet op de platenspeler van mijn vriendin. Er zitten allemaal kleurverschillen in de twee platen, dus wij dachten dat het een limited edition was. Toen ging ik even googelen en wat bleek: er bestaat helemaal geen speciale editie met deze kleuren. Heel vreemd. En op mijn platenspeler doen ze het dus wel! Het is dus wel een one of a kind plaat. Dat vind ik het leuke aan vinyl: omdat het fysieke dingen zijn, zit er soms een grappig verhaal achter. Je kan gehecht raken aan één exemplaar, terwijl je dat niet hebt met die inwisselbare mp3's op je computer. Wat ik goed vind aan 'Demon Days', is dat Gorillaz buiten de lijntjes denkt. Ze gebruiken veel verschillende genres in tracks. Soms hebben nummers een lang outro, dan weer kort. Ook het idee van zo'n fictieve cartoonband vind ik inspirerend.

Darwin Deez – Darwin Deez

Deze muzikant uit New York is mijn grootste inspiratiebron. Hij maakt met zijn band simpele liedjes met eenvoudige songteksten. Op basis hiervan ben ik gaan experimenteren met songwriting. Ik begon met schrijven toen ik ongeveer vijftien was, maar dat was nog helemaal niet goed en ik dacht er te weinig over na. Toen ik Darwin Deez had ontdekt, begon ik zijn stijl wat na te doen. Van daaruit ontdekte ik mijn eigen stijl, waar ik nu aan werk. Darwin Deez is een undergroundartiest; weinig Nederlanders kennen hem. Zijn sound is eigenaardig, hij produceert alles thuis met eigen tapes. Tegelijkertijd zijn het wel gewoon popliedjes, gemaakt met één drumcomputer, één soort gitaarsound en één vocal sound. Het is gritty, maar simpel en schattig. Je herkent meteen dat het Darwin Deez is. Hierdoor ben ik anders na gaan denken over muziek: het hoeft niet altijd zo moeilijk. Dan wordt een liedje al snel te druk. Je creëert gemakkelijker een geheel als je niet te veel verschillende ideeën uitvoert. Deze debuutplaat is het meest pop, de latere platen zijn experimenteler. Hier ben ik echt verliefd op.

Prince – Controversy

Ik wilde deze plaat kopen voor mijn vriendin. We waren samen bij Sounds in Haarlem. Ik kon het album ineens niet meer vinden en wat later bleek dat zij hem stiekem al voor mij had gekocht. Ik ben altijd al fan geweest van Prince, al heb ik niet veel vinyl van hem. Hij is zo creatief en creëert echt pareltjes. Ik heb nog niet zoveel tijd gehad alle nummers van deze plaat te luisteren. Ik blijf eigenlijk ook altijd hangen bij het eerste nummer: 'Controversy'. Die kan ik keer op keer luisteren.

The Strokes – Future Present Past

Dit is de nieuwste EP van The Strokes, hun nieuwe plaat komt waarschijnlijk komend jaar uit. Op deze EP gaan The Strokes een andere richting op dan normaal. Het is een simplistisch album, daar houd ik van. Ik denk dat Darwin Deez ook veel heeft afgekeken van The Strokes. Qua compositie is het overzichtelijk, alles klopt. Je luistert heel gemakkelijk door, je móet gewoon blijven luisteren. Hoe een nummer bijvoorbeeld overgaat van een snel intro in een langzamer stuk – ze doen dat zo soepel. Dat hoop ik ook te creëren in mijn eigen nummers. Het moet niet te raar klinken en je moet ook niet het gevoel krijgen dat het moeilijkdoenerij is. Daar houd ik absoluut niet van.