De Amsterdamse postpunk band speelt op vrijdag en weet het publiek in de grote tent goed flink te laten bewegen. Eigenlijk lukt dat bij elk optreden van Marathon die met hun ietwat donkere maar opzwepende postpunk soms tegen grunge aan schuren. Een energiek optreden waarbij zanger Kay Koopmans zelfs even midden tussen het publiek gaat staan. Het kan rekenen op veel sympathie. Marathon laat het hele repertoire voorbijkomen in een dynamisch optreden, waarbij ze afsluiten met Tired. Misschien wel heel toepasselijk als het gaat om het publiek dat op het optreden is afgekomen.
Het Edamse Singelfestival markeert min of meer het einde van het festivalseizoen. De organisatoren knijpen wederom hun handen dicht bij prima weersomstandigheden. In de grote tent spelen de grotere bands en bij de afgelopen editie zijn dat Marathon en MyBaby. De kracht van het festival ligt in de balans, want minder bekende, plaatselijke muzikanten zoals Sigh Hollywhoo zijn eveneens te zien. Voor frontman Niels Buijs van laatstgenoemde band is het bekend terrein, want in de vorige editie heeft hij in de kleine zaal gestaan.
Marathon
Kay Koopmans midden in het publiek
MyBaby
Zinderend optreden van het Amsterdamse trio
MyBaby is uitgegroeid tot een gerenommeerde band die regelmatig in het buitenland speelt. Zo staat het al eerder al op festivals als Glastonbury, Isle of Wight, Sziget, Fusion, Exit en natuurlijk ook op Lowlands en Pinkpop. Het laatste muzikale wapenfeit dateert alweer van 2022 met het album sake sake sake. De band is niet vies van buiten de lijntjes kleuren met zijn grensverleggende muziek. Grensverleggend, of misschien wel experimenteel, want Cato van Dijck speelt tijdens het optreden ook viool op één van de songs die de internationale band uit Nederland laat horen. Dub, funk, gospel, psych, disco en blues. De muzikale koks die de band is, weten er wel raad mee. Het lijkt op het grijpen van de ingrediënten in een vijf sterren keuken. My Baby weet het allemaal te mixen tot een zwoele, catchy en dansbare sound. Of zoals de meeste bezoekers van het Singelfestival zeggen: je kunt deze band beter live zien, dan dat je thuis vanachter je computer of laptop luistert. De onweerstaanbare beats van My Baby brengt tijdens hun optreden het Singelfestivalpubliek in extase. Het publiek danst op de razendsnelle en onweerstaanbare beats van het Amsterdamse trio.
Sigh Hollywhoo
Altijd ruimte in programma voor minder bekende, plaatselijke muzikanten
De lokale band Sigh Hollwhoo met frontman Niels Buijs uit Volendam opent het festival. De band vindt inspiratie bij The Strokes en de Libertines maar je kunt het ook zeker vergelijken met de vroegere muziek van Arctic Monkeys. Bovendien begint de Volendamse band al behoorlijk wat naamsbekendheid op te bouwen nadat ze eerder dit jaar hun EP hebben uitgebracht en waar stilzitten niet echt in het woordenboek van deze Volendamse band lijkt voor te komen.
Later op de avond treedt de zanger nogmaals op in de kleine zaal als onderdeel van het PXSG, oftewel het PX Songwriters Guild waar bijvoorbeeld ook Donna Marie uit Volendam is te zien en te beluisteren. Deze jonge en getalenteerde dame heeft een prachtige stem en laat de mooiste nummers horen. Niet voor niets heeft Donna Marie al wat radio optredens achter de rug.
Onderscheidend is het Singelfstival zeker als het gaat om de aankleding en de sfeer. Dat komt door de manier van bands en muzikanten neer te zetten met een duidelijk accent op de regio. Daarbij komt nog eens bij dat de laatste periode uit diezelfde regio toch wel muzikaal talent naar boven komt drijven.