Als er een band die de verwachting echt in weet te lossen is het L’Asset wel. De uitspraak ‘waar verwachtingen zijn, is de teleurstelling niet ver weg’ gaat niet op voor L’Asset. Zuiver en met de nodige dynamiek presenteert L’Asset zich op het hoofdpodium. De synthpop die L’Asset laat horen is goed genoeg voor de andere festivals die er nog zijn in het land. Het is aan programmeurs om de band te halen voor een festivals. Met de muziek is het prima. Self Love, Bulletproof en Woven zijn de songs waarmee L‘Asset laat horen dat het inhoudelijk sterk is. Tessa Lamers die schuilgaat achter L’Asset verovert het podium maar niet alleen het podium. Ze weet het over te brengen naar het publiek wat dan al in grote getalen is gekomen om het te kunnen aanschouwen. Duidelijk is dat L’Asset zich thuis voelt op een groot podium. L’Asset die creatief genoeg is, kan zelfs een heel symfonisch orkest aan laten rukken en zelfs dan zal er dynamiek zijn, waarbij het muzikale overeind kan blijven.
Traditiegetrouw is de opening op het hoofdpodium weggelegd voor de winnaars van de Rob Acda Award en die is dit jaar voor L’Asset. Het is een opening van het festival in de Haarlemmerhout die er mag zijn, waar L’Asset duidelijk laat horen op meer festivals mag thuishoren dan alleen in het eigen Haarlem. Daarnaast zijn er nog wat bands die een duidelijke binding hebben met de Rob Acda Award zoals de optredens van onder meer Bangs en de publiekswinnaar Chai die op het Plein van de Vrijheid. Later op de dag zijn op dat podium ook nog optredens te zien geweest van CHARLOT en Notulist. Laatstgenoemde is winnaar bij de meest recente Night Editie van de Rob Acda Award.
L’Asset op hoofdpodium Bevrijdingspop Haarlem
Verwachtingen worden ruimschoots waar gemaakt
Bangs
Overtuigingskracht
Tijdens de eerste voorronde van de Rob Acda Award laat Bangs al horen en zien wat het in de mars heeft. De band draait op het stemgeluid van Guusje Schuit. Tijdens de avond van de eerste voorronde in januari valt haar gedrevenheid al op en op het kleine podium op het Plein van de Vrijheid is dat nog steeds zo. Met haar songs hoopt ze een verschil in de wereld te kunnen maken en er een bijdrage te leveren om de wereld weer positiever te maken. Veelzeggend is de song I Need The Drama en hoewel de song inhoudelijk wellicht over iets anders gaat, zit er een gevoel van drama in de muziek van Bangs. Met Forget You sluit Bangs in stijl haar optreden af, waarbij het veel meer ruimte heeft dan de twintig minuten tijdens de eerste voorronde van de Rob Acda Award. Er zit nog veel meer in bij Guusje Schuit want de songs en de muziek klinken door de haarvaten en de vezels in een mensenlijf. Dat een regionaal dagblad haar verward met CHARLOT die later nog moet komen, mag geen naam hebben.
Chai
Tipje van de muzikale sluier
Net als Bangs is Chai een voormalig deelnemer aan de Rob Acda Award. Waar Bangs alleen in de eerste voorronde te zien is geweest, weet Chai het te brengen tot publiekswinnaar tijdens de finale van de Rob Acda Award. Chai brengt opnieuw de powerpop en waar de machtige vocals van Cheyenne Howell de band laten drijven. De komende tijd staan voor Chai in het teken van afstuderen aan het Conservatorium van Haarlem en een heuse EP die eraan zit te komen. Wat dat betreft is het optreden op het podium van het Plein van de Vrijheid.
The Cruz & The Dukes Of Harlem
Wervelend en hoog tempo
Is er nog een band die een verleden heeft met de Rob Acda Award? Jazeker en dat zijn The Cruz & The Dukes Of Harlem, want die hebben meegedaan in de editie van 2022. Bovendien is de band bekend met het fenomeen spelen bij popprijzen want eerder is de band als The Cruz te zien geweest tijdens de Waterlandpopprijs. The Cruz & The Dukes Of Harlem brengen een mix van Jim Steinman en Bruce Springsteen. Het eerder uitgebrachte Crush On You is nu wat meer verfijnd. In één van de songs klinkt zelfs Rikki Don’t Lose That Number van Steely Dan door. The Cruz & The Dukes Of Harlem maken ook een knipoog naar rock’n roll legende Little Richard. De laatste single Stuck In Here speelt de band eveneens en daar komen de invloeden van Steinman en Springsteen helemaal samen. The Cruz & The Dukes Of Harlem gaan als de spreekwoordelijke ‘brandweer’. Het is wervelend en het gaat in de hoogste versnelling. Zo snel dat zelfs Max Verstappen het niet bij kan houden. Muzikaal gezien wel te verstaan.