Ontwapenende Lotte Walda betovert Paradiso Ontwapenende Lotte Walda betovert Paradiso

Als je een song hebt gemaakt die 12,5 miljoen (!) keer is gestreamd op Spotify, dan doe je kennelijk iets goed. Lotte Walda staat inmiddels op grote podia als Pinkpop en het Bevrijdingsfestival en vandaag dus in de kleine zaal van Paradiso. Het is het op een na laatste optreden van haar eerste clubtour naar aanleiding van haar album Dragonfly dat in september 2023 verschijnt. Daarvoor werkt ze samen met verschillende producers en de inspiratie voor de songs vindt ze op plekken over de hele wereld. Het resultaat zijn pure en eerlijke nummers waarop duidelijk invloeden hoorbaar zijn van iconen uit de tijd van love & peace - denk aan Janis Joplin, Joni Mitchell en Melanie. Als de band het podium oploopt, lijkt de groep qua styling zó te zijn weggelopen uit die periode en ook een deel van het publiek heeft een outfit ‘that fits the occasion’. Lotte knikt nog even lachend naar een bekende in het publiek en dan is het ‘start show’.

Met openingsnummer The Old Bridge – een terugblik naar de tijd van haar eerste optredens op de oude Sint Servaasbrug in haar vroegere woonplaats Maastricht - zetten Lotte en haar band direct een aangenaam warm sfeertje neer. Het diepe geluid van de contrabas van Thimo Gijezen en de subtiele percussie van Massimo Bombrini zijn daar absoluut debet aan. Maar het is vooral Lottes stem die je vanaf de eerste noten raakt: sympathiek en helder, en perfect blendend met die van de twee zussen van songwritersduo May & June (zie foto) die voor de gelegenheid de backing vocals voor hun rekening nemen.

Na enkele nummers loopt de tot dan toe schaars gevulde zaal gelukkig wat meer vol en nodigt Lotte iedereen vooral uit om wat meer naar voren te komen. “Het volgende nummer schreef ik in Barcelona”, vertelt ze en inderdaad: Sunny Side klinkt lekker zonnig en relaxt. Dat vindt ook het publiek, dat hier en daar al een beetje begint te dansen. Bij Honour Life komt er nog meer beweging in de zaal en die goede mood zorgt dat daarna flink gehoor wordt gegeven aan Lottes oproepje om ‘oooooh lalala’ mee te zingen op de vrolijke reggae van Language Of The Sun. Na het optimistische Move Mountains is Lotte blijkbaar aangenaam verrast door hoe vol de zaal inmiddels is. “Ik wil vooral even de mensen bedanken die mijn muziek niet kennen en voorlopig besloten te blijven”, glimlacht ze bescheiden.

Na het blokje met uptempo nummers wordt het tijd voor wat langzamere songs. “Soms komen liedjes zomaar bij me binnenvallen”, legt Lotte uit voordat ze aan een van die nummers begint. “Als een soort engel.” Wat volgt is Sweet Little Angel, een nummer dat vooral de love birds lijkt te raken, want op diverse plekken in de zaal beginnen stelletjes te knuffelen en te zoenen. Als het nummer af is, klinkt er van achter uit de zaal een gemeend ‘We love you!’ Missie geslaagd.

Met het vrolijke Stompin’ In The Rain gaat het tempo weer omhoog. Het publiek klapt en zingt mee en in gedachten kun je bijna niet anders dan Lotte met rubberen laarsjes aan in de plassen te zien stappen. Voor de folky titelsong van Dragonfly wisselt gitarist Menno Roymans zijn gitaar om voor de accordeon en switcht Thimo Gijezen naar gitaar. En natuurlijk bewaart Lotte haar streaminghit Let It Go voor het laatst. “Free your soul, there’s no tomorrow”, is het devies dat de zangeres haar publiek als laatste wil meegeven. Na een uitbundig applaus lijkt de zangeres oprecht beduusd van het effect dat ze op de mensen in de zaal heeft gehad. “Dankjewel voor het luisteren”, zegt ze. “Dit was echt zó leuk!”