Ogen en oren tekort tijdens Popronde Haarlem Ogen en oren tekort tijdens Popronde Haarlem

Cloud Cukkoo doet haar muzikale optreden in Café de Flapcan, waar het jaar ervoor Ivyvox en Bonna Nikki van zich hebben laten spreken. Met de EP Half-Forgotten Dream laat Cloud Cukkoo niet voor niets horen dat haar muziek de landelijke aandacht weet te trekken. Op bijvoorbeeld Alice laat Jori van Gemert die schuilgaat achter Cloud Cukkoo het publiek vlak voor haar weten dat je mag zijn wie je bent. Het bewijs levert ze zelf door met een glitterjurk te verschijnen. ,,Ik slaap er zelfs in”, zegt ze. Met haar songs die over acceptatie gaan en daar een goed gevoel bij te geven, verovert Cloud Cukkoo de muzikale harten van de bezoekers aan het optreden. Allemaal compleet met een bellenblaasapparaat dat op instemming van de muziekliefhebbers kan rekenen. Zelfs Daimy Lotus die na Cloud Cukkoo haar optreden doet, heeft bewondering voor de muziek die ze maakt. Net als Cloud Cukkoo klinken deze thema’s ook door in de muziek van Daimy Lotus.

Ioana Iorgu is een echte autodidact muzikante. Alles wat ze muzikaal doet, heeft ze zichzelf aangeleerd. Op de avond dat ze in het gewelf van The Wolfhound staat in Haarlem speelt ze voornamelijk de gitaar. Ze kan veel meer dan dat, want ze kan ook achter de drums plaatsnemen. Inmiddels verblijft ze al geruime tijd in Groningen en maakt ze powerpop met een donkere rand. Zelfs tot postpunk aan toe zit in haar werk verweven. Muzikaal actief want onlangs heeft ze Liar nog uitgebracht. In het gewelf van The Wolfhound is het stampvol, maar dat is twee deuren verder bij Proeflokaal In den Uiver ook het geval, waar MarynCharlie en Inge Lamboo eveneens bezoekers trekken. In de ruimte lijkt Ioana Iorgu zich behoorlijk thuis te voelen. Groot is Ioana Iorgu niet, maar ze pakt met haar muziek en haar dynamische manier van spelen iedereen die in de ruimte aanwezig is in. Stevige en snerpende , bombastisch geluid en dat terwijl Ioana Iorgu alleen met haar drummer optreedt.

In het Patronaat staan eveneens wat bands geprogrammeerd zoals de heren van Dorpsstraat 3 die met hun Nederlandstalige synthpop met postpunk en new wave invloeden hun materiaal de kleine zaal in laten galmen. Daar ontleent een popzaal als het Patronaat zich prima voor. De band met hoofdzakelijk leden uit Amsterdam kent inmiddels landelijke belangstelling. Dat is onder meer gekomen door de Zonneprijs waar Dorpsstraat 3 in de finale te zien is geweest. Het geluid wat Dorpsstraat 3 brengt is ontstaan in de pandemie als Merlijn Breedland op synthesizers en keyboards bezig is. Het ‘eureka’ moment ontstaat helemaal als het geluid wordt gegoten met verhalen over het verleden.

De meest centrale boodschap die HOOFS meegeeft aan de jonge generatie, is de plek opeisen. Daar zitten ook positieve elementen bij, want het draait bij HOOFS volgens Ramón van Geytenbeek van de band niet alleen maar om hun luidruchtige kant. Ook HOOFS staat in het Patronaat, maar eerder op de dag heeft het vijftal zich laten zien in de platen- en vinylwinkel van Sounds met een instore optreden. Het is wat de band ook is. ‘What you see, is what you get’ en er worden ook geen compromissen gemaakt. Dat is niet alleen in een winkel, dat is ook in een popzaal en al helemaal wat de band te vertellen heeft. Thema’s over identiteit zoals op Late Bloomer of over wie ben je nu in werkelijkheid als je stuitende opvattingen hebt zoals bij de meest recente single So Many Questions vertellen meer HOOFS en welke plek zij innemen in de maatschappij die met de dag cynischer lijkt te worden. In de tijdgeest van het heden, wekt het geen verbazing dat punk als artistieke uitingsvorm weer aan muzikale belangstelling weet te winnen. Daar is HOOFS niet de enige in het Nederlandse underground scene.