Panda Noir heeft in aanloop nar hun eerste EP Failed Being Wise een viertal singles uitgebracht. De band heeft de spanning erin gehouden als het gaat om hun EP. Daar tussendoor hebben ze wel de nodige optredens gedaan, waarbij de band het nog weet te schoppen tot de finale van de Amsterdamse Popprijs.
Nu de EP er is beschrijft het leven van waar jonge mensen in hun leven tegen aanlopen. Wat stijl betreft laat Panda Noir eigenlijk alles horen. Rustig, symfonisch, mysterieus maar ook stevig. De titel van hun EP zegt ook iets over henzelf, want onderweg naar de EP is het toch wat hobbelig geweest. Dat is wellicht de herkenbaarheid voor jonge mensen die ergens naar toe groeien en uiteindelijk hun droom proberen te verwezenlijken.
Grootste troef van Panda Noir blijft hun veelzijdigheid. Het gaat allemaal moeiteloos. Het Mirror, Stranger is de mysterieuze opening van de EP. Dynamisch, maar ook stille passages, waarbij de elektrische gitaar niet ver weg is. Dat instrument vervult weer een heel prominente rol op bijvoorbeeld de eerder uitgebrachte single Light Me Up. Die neigt weer naar het alternative grunge. Een band die dat al kan, verdient gewoon meer, waarbij Esmé Gabeler en Bonno Heijke de drijvende krachten van de band zijn.