Messcherpe gitaren op Knives Out! in Podium Victorie Messcherpe gitaren op Knives Out! in Podium Victorie

Een sterk begin zou een understatement zijn, want de Asbest Boys begonnen gelijk met scheurende gitaren en harde blastbeats. De band was een echt punk tafereel met een frontman die ervoor zorgde dat iedereen in het publiek zijn aanwezigheid zou merken. Eerst bleef zijn koprollende en kruipende gestuntel op het podium, maar al snel had hij besloten dat hij daar te weinig ruimte had. Als gevolg zou het publiek zijn volgende doelwit zijn. De rest van de band hield zich ook niet in. De gitarist en basgitarist speelde harde riffs en de drummer was zo fanatiek aan het drummen dat zijn shirt al na twee nummers uitging om een bezweet bovenlichaam te onthullen. Een verrassing was dit echter niet, want bij een band zoals de Asbest Boys was het een kwestie van tijd tot er ergens een shirt uitvloog. Na nog een paar mensen in het publiek aan de kant te duwen kroop de zanger het podium weer op om voor coole effecten met zijn pedaal te gaan zorgen. Een normaal pedaal zou echter een band zoals de Asbest Boys geen eer aan doen en dus was het pedaal verwerkt in een babypop met gloeiende rode ogen. Dit was punk zoals punk hoort te zijn: luid, onverstaanbaar en een stel muzikanten waar niemand veilig voor bleek te zijn.

Een band als Bongloard bleek ook nu weer waar je altijd wel een plekje voor vrij kon maken in je agenda, en in Alkmaar stelden ze ook zeker niet teleur. Het trio van Bongloard kwam enthousiast het podium opgelopen ondersteund door een Oostenrijks jodelliedje. Snel hierna zou de band zijn set knallend beginnen. Door de sterke beats van de drummer en fuzzy gitaren kon het hele publiek wel in beweging komen, dit duurde dan ook niet lang. De mensen waren in de juiste stemming en er werd dus ook meteen uitbundig gedanst. De drie heren waren ook zeker niet allergisch voor een grapje tussen nummers door en hadden zelfs nog even een discussie over worstenbroodjes in Brabant versus Alkmaar. Zo'n korte onderbreking werd natuurlijk snel opgevolgd door lekkere harde muziek. Dit was het soort muziek waardoor je wilde headbangen tot je hoofd het podium op rolt en dan als een kip zonder kop de mospit in wilde springen. Over de setlist was goed nagedacht en nummers vulden elkaar goed aan, met een goede afwisseling van hard knallen en nummers die iets meer rust boden. Voor het laatste nummer moedigde de zanger nog het publiek nog aan om nog hun laatste kans te dansen op hun muziek aan te pakken. Deze kans besloten de bezoekers dan met beide handen te pakken waarmee Bongloard de set uitbundig afsloot.

Zoals saucijzenbroodjes echt wel wat anders waren dan de worstenbroodjes van Bongloard, maar deze beide bleken toch wel lekker te zijn. Zo was Rats on Rafts anders dan de voorgaande bands, maar zeker niet minder. Wie van goede livemuziek hield, moest zeker een concert van Rats on Rafts niet overslaan. De Rotterdammers begonnen hun set rustig, maar het publiek stond te swingen voor ze het doorhadden. Het unieke geluid wist snel de zaal te betoveren en daarmee kreeg Rats On Rafts die verleidelijke trance waar ze al eerder hun watermerk op hadden gezet. De backing vocals gaven een mooie diepte aan de krachtige melodieën die ondersteund werden door de bijzondere ritmes van de Hi-Hatloze drummer. Deze drummer paste goed in het beeld van de band, hij deed het anders dan wat sommige andere drummers beleken te doen, door een wat andere stijl er op na te houden. De goede transities tussen de nummers maakten de hele set bijna een groot nummer. Met het hele publiek aan hun vingertoppen zorgde het vijftal ervoor dat niemand de afsluitende act van de geslaagde avond zou vergeten. Hun setlist was zo uitgekozen dat het over hun set opbouwde naar een krachtige afsluiting. Deze krachtige afsluiting was dan ook een groot succes en de band zorgde ervoor dat geen van de aanwezigen hun afsluitende set zouden vergeten. Oftewel een geslaagde afsluiting van een geslaagde avond.