Marathon's avond waarvan je hoopt dat hij nooit gaat eindigen! Marathon's avond waarvan je hoopt dat hij nooit gaat eindigen!

Het is een perfecte openingsband die met goede, harmonieuze nummers het publiek aan zich weet te binden. Om 20.00 is het dan zover, Meadowlake heeft de eer de avond te openen. Deze indiepopband uit Groningen weet de circustent aardig te vullen. Over de invulling en opbouw hebben ze goed nagedacht. Het is een perfecte openingsband die met goede, harmonieuze nummers het publiek aan zich weet te binden.

Met twee albums als vijfkoppige band op zak zijn ze nu begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Als trio werken ze aan hun derde studioalbum. Ondanks de wat hardere stukken neigt het toch meer naar singer-songwriter gevoel dan naar het rauwere shoegaze. Je merkt wel aan alles dat deze band al een langere tijd speelt. Na hun succesvolle gelijknamige album Meadowlake uit 2018 hebben ze de nodige ervaring wel in hun schoenen zitten. Zo hebben ze gespeeld in onder andere Engeland, Noorwegen, Duitsland en staan ze in een voorprogramma van White Lies.

Terwijl de avond in volle gang is, is het aan HOOFS de beurt om de tent voor de eerste keer op zijn kop te zetten deze avond. Dat is maar goed ook want subtiliteit komt in het woordenboek van HOOFS niet voor en haalt meteen hard uit! Met hun eerste vinyl uitgave dit jaar, en geselecteerd voor de Popronde staat punk Nederland aan hun voeten. Deze jongens hebben de nodige levenservaring en muzikale kennis. Dat is te horen en te merken, de circustent staat vol en wordt gevuld met het harde stemgeluid van zanger Ramon. De agressie spat van het podium, dit is duidelijk geen band voor watjes. Heftig springende bandleden en een zanger die menig keer het publiek in duikt wijzen maar op één ding: Het is feest en er is geen tijd voor subtiliteit!

HOOFS klinkt als een voorbij komende demonstratie! Tijdens So Many Questions klinkt alsof je op een demonstratie staat en iemand hard door een megafoon staat te schreeuwen, hetgeen wat de energie in de circustent erg goed doet. Het is een rauwe band met snelle optredens. Er is ook maar één optie en dat is vol er tegen aan. Hun setlist is dan ook niet lang, maar dat is ook niet nodig. Met acht kneiterharde songs die aanvoelen als een pak slaag is het een superstrak optreden. Een aanrader, om zeker bij te kijken tijdens de Popronde!

Rond de klok van 22.00 is het dan eindelijk tijd voor de show van de band waar het om draait: Marathon! Onder hun bekende syntro komen ze op als vijfkoppige band. Na meerdere optredens in het afgelopen jaar te hebben gehad als vijfkoppige band was het geen moeilijke keuze. De bijdrage van Sofie (synths/gitaar) en Victor (gitaar) hebben het Marathon geluid meer dan goed gedaan. Het vollere geluid vult met gemak de circus tent. Ze hebben er duidelijk zin in. Lachend van oor tot oor weet Kay nog net 'wat leuk dat jullie er allemaal zijn' uit te brengen.

Ondanks dat gitarist Victor bij de band is aangesloten weerhoudt het Kay niet om flink uit te pakken met zijn gitaarspel. Terwijl hij nogmaals de moshpit in duikt met gitaar en al spelen ze hun eerste single Age. Waarna de band overdonderd door het applaus van het publiek van het podium af strompelt. Onder genot van champagne heeft de band het bij de merchandise tafel ook direct druk. Wat niet zo gek is, want waar andere bands kiezen voor een eerste EP op cd, cassette of  7” vinyl formaat pakt Marathon het dubbel en dwars goed aan: Geen 7” vinyl maar 12” komt tevoorschijn bij de merchandise tafel. Het grotere formaat gevuld met zes steengoede nummers voelt daardoor ook meer aan als mini album dan EP.