Fotoverslag en nieuwe release in een bij ‘Roads Go On Forever’ van Max Poolman Fotoverslag en nieuwe release in een bij ‘Roads Go On Forever’ van Max Poolman

Dat moet fotografe van dienst Amélie Bauwens wel hebben ervaren bij de releaseshow, maar dat kan ook niet anders, want Max speelt tijdens zijn releaseshow niet alleen songs van zijn nieuwe album Roads Go On Forever. ,,Dichterbij americana kun je niet komen””, zegt Max over de releaseshow. Hij begint aan dit album in 2022. ,,We hebben niet een thema album gemaakt, maar we hebben gewoon gekeken van we willen een stap zetten”, vertelt Max. Het gaat bij hem om het geluid wat weer verschilt met het vorige materiaal wat hij heeft uitgebracht. Daarbij komt dat Max al bezig is met een schrijfproces waar het bij hemzelf eigenlijk een proces wat doorgaat. Ook gaat het bij Max om wat hij wil zijn als muzikant en misschien ook wel wie hij is.

Het karakter van de avond is volgens Max dat er genoeg is om te blijven en vooral heel laagdrempelig. Het past bij de avond, waarin Max zelf niet kijkt naar de prijs. ,,Betaal wat je kunt”, zegt hij daarover. Het is geen standaardavond in een popzaal zoals Max het zelf verwoord. Het is de totaalbeleving van een avondje uit. Een barbecue en een voetbaltoernooi. Ook in dat opzicht is wat Max zegt: ,,Dichterbij americana kun je niet komen”. Om die reden is de locatie van het Skatecafé die voldoet aan de verwachtingen en het beeld wat Max van de avond zelf heeft.

Het antwoord op de vraag van wat de muziek die bij hem past en wie hij wil zijn in al zijn muzikale uitingen ligt best nog wel lastig, maar een antwoord komt er. Wat Max Poolman is het vieren van het avontuur en een open ‘road’. Het is volgens hem ‘Vintage’, kamperen in je eentje en erop uit trekken. ,,Het is het leven aanschouwen, het is het leven ervaren”, zegt Max daarover. Misschien wel enge dingen doen. Zoals Max zelf naar de avond van releaseshow is dat precies wat hij er van verwacht. De comfortzone is een zone die steeds waziger is en misschien wel geen bestaansrecht heeft in het leven van Max. Voortdurend zichzelf blijven uitdagen en dat brengt hem en zijn band weer verder. Of zoals hij het zelf zegt: ‘Op een volgend niveau’. De meest passende song bij Max moet haast Nothing Stops A Rambling Man zijn.

Het album zelf is eveneens een muzikaal avontuur. Natuurlijk staan al de eerdere singles White House Road, Trudy, Cold Night In Hell, Dance With The Devil en Nothing Stops A Rambling Man op. Daarnaast klinkt het album Roads Go On Forever van iemand die het vrijbuitersbestaan koestert. Toch doet het nummer Keep On Rocking even denken aan ZZ Top in hun beste dagen. Daar verdwijnt de americana misschien en komt toch echt de rock wat meer naar voren. Maar hey..Who Cares? In Robin Hood Of Amsterdam weet Max Amsterdam te veranderen in een eindeloze vlakte en waar de ‘good guy’ steelt van de rijken om dit weer uit te delen aan de mensen die het keihard nodig hebben. Rauw maar ook gevoelig. Het is vooral de mondharmonica die het hier doet. Een duidelijke stap in het verleden. Als uitsmijter komt Max nog eens met The Station. De dromer op de weg die van alles ziet in werkelijkheid, maar ook beelden van personen die er niet zijn. Het laatste nummer is americana zoals het is. De rauwe stem van Max en het verhalende van de muziekstijl.