EUT neemt vol energie afscheid in Bitterzoet EUT neemt vol energie afscheid in Bitterzoet

Bij een afscheidsshow verwacht je misschien het ophalen van herinneringen, tranen, en een lange afscheidsspeech. Maar dat staat niet op het menu vanavond, EUT is van plan om een feestje te bouwen. De opening is vol energie met Crack the Password, Party Time en Bad Sweet Pony (de hitsingle van debuutalbum Fool for the Vibes). Meteen is duidelijk waarom EUT een jarenlang een vaste waarde is geweest in de Nederlandse indie scene, ze spelen live ontzettend strak en het charisma van frontvrouw Megan de Klerk spat van het podium. De band vervolgt met Tygo Dex in een hele strakke live uitvoering, een vroeg hoogtepunt.

Terwijl EUT deze avond afscheid neemt, is het ook een soort albumrelease. Het nieuwe album Be My Reactor is in september uitgebracht. In Bitterzoet speelt de band bijna alle nummers van het album. Wat opvalt, is dat in de nieuwe nummers meer samples worden gebruikt, en Can’t Stop Me wordt zelfs voorzien van een dance break waarin EUT inderdaad niet te stoppen lijkt. Toch neemt frontvrouw Megan vervolgens het woord over het onvermijdelijke afscheid dat eraan komt. Ze heeft zich voorgenomen haar praatjes niet voor te bereiden, waardoor het uitpakt als een soort ontwapenende stand-up. De dubbele lading van de avond komt mooi tot uiting op This Could Be The Last Time. Hoewel het nummer niet gaat over het afscheid van de band, is het wel op die manier in te vullen. En ook de eerste twee zinnen van Stoned voelen deze avond extra raak, zeker als de frontvrouw het publiek expliciet aankijkt terwijl ze zingt: “I always fear that I could lose it, you’re so beautiful to me”.

De band weet goed hoe ze met hun inmiddels redelijk grote repertoire een show moeten opbouwen. Na het strakke begin, gevolgd door de nieuwe nummers, is het nu tijd voor meer dansen en publieksparticipatie. Het dansbare Pink Riddles wordt gevolgd door Look (Who Has Decided After All), waarbij de handjes in de lucht mogen. Als de band even later het podium verlaat en kort afscheid neemt (“Tot nooit!”), is het overduidelijk dat er nog een toegift gaat komen, en de zaal maakt duidelijk daar klaar voor te zijn.

Als de band terugkomt is daar dan toch de afscheidsspeech. Van een van bier doordrenkt briefje leest frontvrouw Megan de Klerk op wie ze allemaal willen bedanken. De toegift begint met In Time, de afsluiter van het nieuwe album. Dit is het nummer dat je verwacht bij een afscheid, en de zaal schuifelt rustig heen en weer. Maar natuurlijk sluit EUT deze avond daar niet mee af. Debuutsingle Supplies wordt ingezet en de zaal zingt en danst met de band mee. Maar het allerlaatste nummer dat EUT ooit live zal spelen is It’s Love (But It’s Not Mine), een echte fan favourite die leidt tot een spontane explosie van vreugde waarbij de hele zaal in een springende feestelijke moshpit verandert. Na afloop komen de bubbels tevoorschijn en neemt de band dan toch écht afscheid van het publiek. Bij het publiek begint het besef in te dalen, direct na afloop zegt een fan: “Ik kan het me nog steeds niet beseffen, nooit meer EUT”. Gelukkig hebben ze ons drie mooie albums nagelaten, en de bandleden zullen ongetwijfeld nog in andere formaties opduiken de komende jaren.