Op zaterdag 24 september speelde er zich in de Vondelkerk iets magisch af. Het nieuwe album van Subterranean Street Society: 'Fado' werd voor het eerst live gespeeld. Het album bestaat uit de akoestische versie die de basis legde van het vorige album 'Saudade'. Met deze release show lieten ze een driehoeksverhouding van getalenteerde muzikanten zien, die hun verhalen open en bloot voor een select groepje vertaalde in de meest intieme muziek. Een avond die het publiek zoveel dingen leerde over de gecompliceerdheid van het meest belangrijke deel van het leven, de liefde.

Romantiek en liefde staan centraal

'A romance between us three, no not at the same time'

Bij binnenkomst van de kerk was ik flink verrast om stoelen te zien staan. Na het vorige concert van Subterranean Street Society in de Vorstin had ik mijn dansschoenen al aangetrokken, maar het was fijn om een keer thee te kunnen bestellen en je te laten overspoelen door een concert. Er werden al kaarsjes op het podium aangestoken die perfect bij de sfeer paste van de avond en de bezoekers zochten rustig een lege stoel op.

Louis legde uit wat er vanavond ging gebeuren: ‘’You might be wondering what the fack is going on, i will tell you about difficult and beautiful love. A romance between us three, no not at the same time -waar iedereen om moest lachen-, but somehow related.’’ Louis was namelijk onwijs verliefd Margriet, de linker zangeres, maar na het beëindigen van de relatie was hij flink de weg kwijt. Daarna ontmoette hij Jara, de rechter zangeres, kon het goed met haar vinden maar toch was hij eigenlijk nog niet over zijn vorige relatie heen.

Chemie tussen de bandleden

Lange doorhalen

Louis zette in met One And A Half Men Tent (zie clip) en gaf ons alles wat hij had met mooie lange doorhalen. Het volgende nummer was Leaves Are Falling In The Summer met ongelooflijke poëtische zinnen zoals: ’’I'm dying in the heatwave, global warming in your eyes’’. De chemie tussen de drie bandleden was heel mooi om te zien. Margriet bleef achter de piano, nog te nerveus voor de gitaar en zong een nummer over ‘’forgiveness’’.

Ze hielden allemaal van covers en Jara begon met een zachte versie van Ryan Adams Come Pick Me Up. De tekst ''Come pick me up, take me out, fuck me up’’ sloot perfect aan op de onderliggende gevoelens en ingewikkelde situatie waar ze in zaten. 

Er wordt een kleine pauze ingelast, aangezien alles op gevoel aankomt deze avond en het nogal intens is. De sfeer blijft door het gehele optreden heel relaxt. Iedereen kletst met elkaar en aan de zijkant van de kerk wordt er zelfs rustig een boek gelezen.

Charisma

Intens en dichtbij de muziek

Het charisma van Louis houdt het optreden luchtig. Margriet heeft inmiddels de ukelele in haar hand en samen zingen ze een driestemmig lied, gecomplimenteerd met drie soorten gitaarspel. Het mooie is dat je door het hele optreden heen ziet hoe ze genieten. Vaak met hun ogen dicht om dichtbij de muziek te blijven.

Verder in het verhaal ontmoette Jara iemand anders, ‘’Someone who was ready’’. In het liedje komt Louis nog wel naar voren, aangezien ze dit nummer wilde laten horen vlak voordat ze haar nieuwe liefde ontmoette. ‘’Swept in my dream, but slightly taller’’ waar het publiek om moest lachen. Voor mij was dit het beste nummer van de avond. Hoe Jara zo mooi gevoeligheid kan overbrengen, is heel bijzonder.

Ondertussen zit Louis vast in een stad met alle herinneringen van het samenzijn in zijn achterhoofd. Hij moest er even tussenuit en zijn tijd in Lissabon is zijn grootste inspiratie voor dit album geweest. Vandaar de passende naam Fado voor het album. Toen schreef hij It's Me Babe als reactie op het nummer van Bob Dylan: ‘’It Ain't Me Babe’’. Zichtbaar is de emotie van Jara, nu ze het nummer voor het eerst live hoort na die ene avond.

Margriet spreekt het publiek aan over de ‘’confronting details’’ na het horen van al deze nummers. Ze voelt zich als een obstakel in het leven van Louis en Jara. ‘’No, it's him’’ zei Jara wijzend. De zaal moest lachen en nu wezen beide vrouwen naar Louis. Als verrassing heeft Jara een nummer geschreven ter reactie op het eerdere nummer van Louis. Het matchte niet helemaal terwijl ze het samen zongen, net als hun relatie, wat het zo puur maakte.

 

Gevoelig slotakkoord

'True love will find you in the end'

De band eindigt de set met het nummer Second Singing Teacher. Een jongen uit het publiek nam opeens plaats achter de gitaar van Louis en had de perfecte stem voor de zin: ‘’True love will find you in the end’’.

Dit was al een perfecte afsluiting op zich, maar Jara had opeens de geniale ingeving om de avond af te sluiten met ‘Rolling Stone’ van Bob Dylan. Ook de zaal  kreeg hierin een rol, namelijk de mooie zin: ‘’How does it feel, how does it feel?’. Eindelijk konden de bezoekers ook wat gevoel loslaten, na het verwerken van deze ingrijpende show. Na een diepe buiging was het laatste hoofdstuk van hun verhaal verteld.