Lifeblood wint de Popprijs van Amstelland 2022 Lifeblood wint de Popprijs van Amstelland 2022

De avond wordt afgetrapt door Bazes. Als Bazes het podium op rent, klapt de zaal gelijk enthousiast mee. Als eerste act spelen op zo’n avond is natuurlijk niet een makkelijke taak, maar Bazes warmt het publiek goed op. Met zijn ritmische raps, persoonlijke onderwerpen en hoge energie rent hij het podium over. Het brein achter Bazes is Bas van der Eijk zelf. Hij schrijft persoonlijke teksten, waarin men zich kan herkennen. Bazes gaat graag taboes uit de weg, en rapt daarom over problemen als mentale gezondheid. “Ik neem jullie mee in wat ik denk en wat ik voel, en dat is belangrijk om te zeggen.” Klinkt er zoal door de zaal. Bij één van de laatste nummers vraagt hij awareness voor vervuiling van de oceaan. Achter hem worden beelden en lyrics geprojecteerd. “We kunnen de wereld niet veranderen, maar wel onszelf.” Én zo is het. Een enkele kanttekening: Bazes zou nog beter tot zijn recht komen mét band.

De tweede act van de avond is Lifeblood. De band bestaat uit vijf energieke jongens die gewoon lekker willen spelen. Tijdens de act is er veel onderling plezier te zien, aangevuld met een stevige teug energie. De strakke ritmesectie sterkt de stevige vocalen aan, en ook de drie gitaristen (waaronder de frontman zelf) geven net dat extra snufje smaak aan de sound van de band. Gehuld in gestreepte blousjes springen zij het hele podium over. Na een ongelukkig kabelmoment heeft de leadgitarist weer geluid. “Volgens mij hebben we weer een lead-gitarist, of niet?” Vraagt frontman Daaf Beuse. “Ja!’ schreeuwt lead-gitarist Joris Leegwater door de microfoon. Als de zaal zich vult met tientallen zaklamplichtjes, valt er pas te merken hoe erg de zaal is volgelopen tijdens deze act. “Nog ééntje dan?” wordt er na het laatste nummer gevraagd aan het publiek, waarop de menigte heerlijk begint te bewegen.

Als derde act springt de eigenzinnige JASON Gwen het podium. Gehuld in een gouden kimono wacht hij op stilte, om hierna in te zetten met zijn vocalen. JASON Gwen is eigen, energiek en toch ook een beetje duister. Met zijn choreografie tussendoor, maakt hij het een visueel interessante act om naar te kijken. Na elk nummer verandert JASON Gwen van outfit, en hangt hij de andere outfit netjes aan een kledingrek die naast hem staat. De nummers zijn gebaseerd op een elektronische hip-hop sound, maar gaan soms veel verder dan de muziek zelf. JASON Gwen is een op zichzelf staand persona, en is niet bang om grenzen te overschrijden. Als laatste nummer laat hij TAMA JUSTICE het podium betreden, om vervolgens zelf af te gaan en niet meer terug te komen.

Het Verbondt sluit de avond af met een feestelijke show. De zes bandleden hebben veel plezier onderling en zijn allemaal goede muzikanten op zichzelf. Het Verbondt is de eerste Nederlandstalige act van de avond. “Zijn die stembanden gesmeerd door wat er dan ook in jullie glazen zat? Zing dan mee!” klinkt er door de gevulde P60-zaal. De woorden “Dan breekt de hel los” vliegen door de zaal. De soms gecompliceerde baslijnen vullen de vocalen goed aan, en de stem van frontman Bjarn van den Berg doet een beetje denken aan bands als Doe Maar en The Scene. In het laatste nummer wordt er door de saxofoon nog een solo tegenaan geknalt. Het Verbondt is catchy en energiek, en laat je zeker een dansje wagen.

De avond eindigt na een lange strijd met de prijsuitreiking. Lifeblood gaat er uiteindelijk vandoor met de prijs, en dat is zeker terecht. Lifeblood is catchy, maar toch ook heel eigen en dat hebben ze duidelijk tot hun recht laten komen.