In de rubriek ‘Even inchecken’ checken we in bij de leukste Noord-Hollandse acts van dit moment! Niet per se met een harde reden, maar omdat we gewoon op de hoogte willen blijven van waar deze volgens ons toffe acts zich mee bezig houden. Met als kern, waar kom je vandaan, wat vind je belangrijk en waar ga je heen? Deze editie checken we in bij Nina June.

De Amsterdamse melancholische popartieste Nina June heeft in november haar tweede album ‘Meet Me on the Edge of Our Ruin’ uitgebracht. Ze is zwanger en gaat binnenkort met verlof. Na dit interview zal ze het podium van Hedon, Zwolle betreden voor haar laatste show van nu. Haar kleine is al mee op tour, veilig in de buik. Nina straalt een bepaalde rust maar ook geluk uit. We spreken haar vlak voor de show over het album en hoe ze nadenkt over haar toekomst als moeder en artiest.

Hoe zou jij jouw muziek omschrijven? 
“Ik zou mijn muziek omschrijven als filmische popmuziek met invloeden uit folk en singer-songwriter. Ik maak melancholische popsongs. Ik doe op dit album veel met samenzang en de basis bestaat uit akoestische instrumenten. Een akoestische gitaar en piano. Waar mijn vorige plaat meer elektronische georiënteerd was, is deze plaat wat meer klassiek. Maar, het is altijd moeilijk om je eigen muziek te omschrijven. Je put namelijk uit veel verschillende vaatjes.”

Waar haal jij jouw inspiraties vandaan?
“Singer-songwriter toch meer. Ik ben opgevoed met Tracy Chapman en The Beatles, maar ik houd ook van een stukje theatraliteit. Denk aan Annie Lennox, die toch een bepaald theatraal element in haar muziek verwerkt. De muziek van A-ha die weer best wel groots, melancholisch en meeslepend. En ik luister ook naar bands als Bear’s Den en Fleet Foxes. Zij doen veel met harmonische zang. Inmiddels ben ik geïnspireerd door zoveel verschillende stijlen.”

Wat is het meest urgente onderwerp volgens jou waarover ‘wij’ het als mens zouden moeten hebben? 
“Ik heb het op mijn plaat heel erg over de klimaatcrisis. Over de manier waarop wij als mensen met de wereld omgaan. Ik schrik er soms van hoe niet-urgent mensen denken dat de crisis is. Er is natuurlijk zoveel aan de hand in de wereld, ook geweest met de pandemie en nu de situatie met Oekraïne en Rusland die helemaal verschrikkelijk is. Dan hebben we ook nog die klimaatcrisis, waar we als mensen zo veel aan kunnen doen. Als we het zelf maar urgent achten en dat doen we eigenlijk niet genoeg vind ik! Zelf lees ik me er goed over in, eet ik vegan, pak ik waar kan de trein in plaats van de auto of het vliegtuig. Ik ben heel erg van de vintage en het kopen van tweedehands spullen. Dus ik probeer echt mijn voetafdruk te verkleinen. Ondertussen heb ik het over deze dingen en probeer ik zo mensen te inspireren hetzelfde te doen.”

© Marc Haers

Op welke manier komen jouw inspiraties en de onderwerpen waarmee jij je bezighoudt terug in je muziek? 
“Het theatrale komt op deze plaat in een bepaalde grandeur. De strijkers arrangementen en de grootsheid, bijvoorbeeld op songs als 'Jeremiah Blue' of 'Rainbow Ashes'. Die hebben de filmische grandeur die ik zoek en ook vind bij inspiratiebronnen als Annie Lennox.”

"Mijn zorgen over de klimaatcrisis komen ook terug in verschillende nummers. Tijdens het nummer ‘World on Fire’ van de plaat zeg ik letterlijk dat de wereld in brand staat en we staan erbij en kijken ernaar. Dat hebben we zelf veroorzaakt, maar we doen niks. Niet genoeg! ‘Trust Fall’ is een nummer over de liefde tussen mens en natuur, waarin de natuur zegt; ‘Ik heb je alles gegeven, ik heb alles beschikbaar gesteld en je hebt het verspild! Je hebt alleen maar genomen en niets terug gegeven’. Dus het is wel echt een belangrijk onderwerp op de plaat.”

In hoeverre ben je bezig met zelfreflectie? Durf je iets met ons te delen wat je geleerd hebt over jezelf het afgelopen jaar?
“Altijd! Ik denk dat mijn platen ook een vorm van zelfreflectie zijn. Ik hoor vaak artiesten zeggen dat ze schrijven in het heetste van hun emotie, en dat heb ik eigenlijk niet. Als er een crisis aan de hand is, bijvoorbeeld een persoonlijke crisis, dan vind ik het moeilijk om daarover te schrijven. Ik heb altijd wat meer afstand nodig, waardoor ik kan reflecteren. Ik heb een soort helicopterview nodig waardoor ik beschouwend over een onderwerp kan schrijven en zingen. Reflectie en songschrijven gaan voor mij dus heel erg hand in hand. Ik heb heel veel processen in mijn leven beter kunnen begrijpen en verwerken. Song schrijven is voor mij echt een manier om het leven te begrijpen. Meer nog dan therapie, dat klinkt voor mij heel erg alsof je iets moet verwerken in ‘the heat of the moment’. Voor mij is het heel erg beschouwen en begrijpen en daardoor weer verder kunnen. Wetende wat je moet doen.”

Wat is jouw plan voor 2022? 
“We zitten nu eind maart en we hebben net onze laatste show voor nu gehad in Hedon. Binnenkort ga ik even op zwangerschapsverlof en dan krijg ik een kind. Vanaf het najaar ga ik weer spelen. We hebben Duitse shows en een show in Denemarken. We gaan op Europese tour! En nog een aantal nieuwe Nederlandse shows. Ik ga gewoon weer op pad als nieuwe moeder! Ik kan me niet helemaal indenken hoe dat gaat zijn. Maar, ik ben artieste en het is niet de bedoeling dat te laten vallen als je moeder wordt.”

“Moeder zijn is ergens best wel een andere rol dan artiest zijn. Dat wordt interessant om te combineren. De kleine is nu op een manier ook al mee op tour! Ik weet niet of dat straks ook soms kan, maar ik zou wel graag mijn kind willen meenemen. Het is iets wat ik aan mijn kind zou willen meegeven, dat je moeder ook een autonoom iemand is die gelukkig wordt van het uitoefenen van deze kunstvorm. Daar ga ik voor staan. Mijn kind wordt natuurlijk heel erg belangrijk in mijn leven, misschien wel het belangrijkste! Maar het is dus ook belangrijk om die twee rollen te combineren. Anders zou ik maar een half mens zijn en daar heeft een kind ook niets aan. Gelukkig komen we in een tijd dat het hopelijk normaler wordt dat zangeressen zowel moeder zijn als artiest.”

Wat kunnen we op muzikaal gebied van je verwachten de komende tijd? 
“Ik ben altijd wel aan het schrijven aan nieuwe dingen. Eind november is deze plaat uitgekomen en straks heb ik mijn verlof, dus wanneer er nieuwe dingen uitkomen weet ik niet zo goed.”

Nina June gaat dus even met verlof, maar ze heeft het mooie album ‘Meet Me on the Edge of Our Ruin’ uitgebracht die je in de tussentijd kan draaien en wanneer ze terugkomt is ze ook weer live te zien