We mogen weer lekker onze opgekropte energie eruit gooien. Tijdens Doka Live reikt het Volkshotel, in combinatie met de organisatie GRAP, iedere derde donderdag van de maand lokale acts een podium aan. Het publiek mag hier eindelijk weer eens van smullen. Op 17 maart staan wij daar, met een biertje en een dansje in de zaal. Het is de beurt aan Rolodex en POM, een verassende combinatie.

ROLODEX

Van psychedelische rock naar latin, van post-punk naar funk

De eerste gespeelde noten zijn afkomstig van de band Rolodex. Wie behoefte heeft aan dansen, maar toch ook aan een rijkelijke experimentele toon, moet Rolodex gezien hebben. Deze vijfkoppige band combineert al haar favoriete invloeden tot één geheel. We schommelen van psychedelische rock naar latin en van post-punk naar funk. Met al deze invloeden maken zij weer iets totaal op zichzelf staand, iets nieuws. De strakke ritmesectie creëert een goede basis voor de rest van de band. Als je denkt lekker in een dansritme te zitten, word je even op een ander ritmisch spoor gegooid, om hierna vervolgens weer heerlijk meegenomen te worden door de muziek. Iedereen van de band heeft, ondanks de weinige beweegruimte, een energieke sfeer om zich heen hangen. Nog een pluspuntje van deze band: ze zingen allemaal. Als je op het ene moment de drummer hoort zingen, komt er opeens een stem van de andere kant van het podium vandaan en pakt de toetsenist de vocalen over. Doka heeft zich gevuld met een enthousiast, dansend publiek. Als er een synth van het podium af valt schroomt dan ook niemand van de menigte om deze staande te houden. Rolodex is swingend, energiek en maakt toch weer iets heel nieuws.

POM

Snoeihard, maar toch ook lieflijk

Als tweede band van deze avond bestijgt POM het intieme podium van Doka. POM is een vijfkoppige “Fuzzpop” band die laat horen dat je op hetzelfde moment snoeihard maar ook heel lieflijk kan zijn. Meteen smijten zij een bak vol catchy melodieën en fuzzy gitaren in je gezicht. Energie valt ook niet te ontbreken. Frontvrouw Liza van As smijt lekker wat distortion over haar stem heen en springt het podium over. Naast de onderlinge, goede banddynamiek op het podium, is er ook een fijne dynamiek tussen de band en de zaal. De muziek is dansbaar, en als luisteraar kan je er makkelijk inkomen. Vandaar dat het publiek explodeert in een dansende, stampende menigte. Wanneer er problemen zijn met een zangpedaaltje, wordt er dan ook niet lang om getreurd. “Zonder effect dan maar, we gaan door!” Als de band vervolgens weer inzet barst het publiek uit in een moshpit. De frontvrouw springt het publiek in en wordt meegenomen in het publiek om nog even wat dichter bij elkaar te zijn. Aan het eind van de avond zijn POM en de menigte samengesmolten tot één zwetende massa van mensen.

En hiermee sluit POM de avond af. Het is een avond van catchy melodieën en snappy gitaarhooks, maar vooral ook van heel veel lekker dansen.