Burghers Orquestra en Madlife bijten het spits af in nieuwe muziekzaal Burghers Orquestra en Madlife bijten het spits af in nieuwe muziekzaal

Wieb Zigtema opent met een kort eerbetoon aan de overleden The Shavers-zanger Johannes De Boom; extra emotioneel doordat er een overgebleven Shaver in het publiek zit en er later een op het podium staat. Wieb is de organisator/programmeur van Bare Bones, optredens die normaliter meer akoestisch van aard zijn. Dit jaar verhuisde hij van De Binding in Zuid-Scharwoude naar Cool en hij had meteen een disclaimer: Eigenlijk zou dit optreden nog in het café zijn en daarom wat steviger dan normaal. Last minute bleek dat de nieuwe zaal klaar was en het publiek krijgt dus wat meer decibellen te verduren dan op een normale Bare Bones-middag.

Burghers Orquestra trapt af. Simone Mansveld zingt en speelt bas, Jochem van Drunen heeft zich net bij de band gevoegd en de frontman is Niels de Wit, bekend van onder meer Johan. Het is de eerste show in deze bezetting en zeker na de toprecensie in Oor zijn de verwachtingen hooggespannen. Deze band moet je eigenlijk op een flink volume horen, de Gretsch van Niels moet lekker knallen, maar dat past vanmiddag niet helemaal. Misschien is het daarom dat de band net niet helemaal lekker op het podium lijkt te staan. Songs worden opnieuw gestart, niet afgemaakt en de samenzang van Simone en Niels moet nog een beetje fijngeslepen worden. Laten we het als een try-outshow zien, zeker met de nieuwe drummer. Twee dingen zijn zeker: de songs zijn goed, er zitten zelfs pareltjes tussen, maar het geheel qua sound en uitvoering nog erg rommelig. Kwestie van meters maken, toch?

De sound van Madlife staat daarentegen als een huis. Dit keer brengt Madelief – eigenlijk een eenmansproject met liveband, voor haar albums neemt ze nagenoeg alle instrumenten zelf op - vijf muzikanten mee het podium op: twee achtergrondzangeressen, een violiste, een drummer, een gitarist en Madelief zelf op basgitaar en zang. Soms halen de vele baswissels wat vaart uit het optreden, maar dat is niet voor niets: Madeliefs popsongs, powerballads en rockers worden gedragen door bas en ze wisselt tussen viersnarig, vijfsnarig fretloos en een vijfsnarige bas met hoge C voor akkoordenwerk. Jonathan Szegedi drumt strak, Donna van Dijck en Mila Roosendaal voegen prachtige koortjes toe en naast de bas zijn er nog twee leadinstrumenten in de band: Mirte de Graaff plukt en strijkt complexe melodieën op haar viool, terwijl Eg de Jong de liefde voor de jaren tachtig van de band nog eens benadrukt met goed veel chorus op gitaar.

De twee spelen vanavond ook voor het eerst samen – ze spelen regelmatig los van elkaar in de wisselende Madlife-bezetting – maar ze vullen elkaar goed aan en versterken elkaars partijen. Madelief’s af- een aankondigingen zijn charmant met een vleugje humor en ze windt het publiek om haar duim. De songs zijn sterk, zitten goed in elkaar, veelal met een intelligente twist en Madlife wint tijdens haar thuiswedstrijd – ze geeft basles en is cultuurpromotor in Cool - veel fans. Met enorm goede songs, een goede presentatie, een zeer gebalanceerd geluid – ook complimenten aan de Cooltechnici - en een vette band geeft Madlife een topoptreden.