De avond wordt afgetrapt door Kwartet Niek Hilkmann. Een vierkoppige Nederlandstalige gitaarpop band, met scherpe teksten over de meest en minst benullige dingen van het leven. Sommige nummers zijn catchy, sommigen kabbelen rustig voorbij.
Op zaterdag 23 april zijn er weer twee artiesten onder de radar gebracht in de Melkweg. Deze editie: Kwartet Niek Hilkmann en Bob uit Zuid. Twee totaal verschillende acts, die één voor één de heerlijkheid van de Nederlandse taal laten horen.
Kwartet Niek Hilkmann
©
Dennis Noordenbos
De show kabbelt echter net iets te veel. De nummers, gevuld met gitaar, bas, synths en drums, gaan voorbij aan het publiek, dat gedurende de set groeit in aantal. Het gaat hier en daar wat moeizaam, met gebroken snaren, ontstemde gitaren en statische stiltes. Daar valt nog wat te winnen; er mag wel wat meer beweging, kracht en zelfverzekerdheid in komen. De luistermuziek zou ervan profiteren als het wat spannender wordt gebracht in een live setting.
©
Dennis Noordenbos
Toch nodigen de liedjes over eierschalen, beestjes in haren en gezelligheid (en het gebrek aan tijd daarvoor), zeker uit tot een lach. Het is een ‘lekker Nederlandse’ bedoeling. Hier en daar een tikkeltje schurend, en dat is welkom.
©
Dennis Noordenbos
Bob uit Zuid
Vanavond vindt ook de ontmoeting tussen oldskool hiphop en dikke vette rock plaats in De Melkweg. En daar wil je bij zijn. Gastheer: Bob uit Zuid.
Zonnebril op in de donkere zaal, blikje bier in de hand en gewapend met sterke teksten vult De Melkweg zich met sfeer. Met de track ‘Zuid’ wordt de toon meteen gezet. Deze track verhult - mede door het Amsterdamse accent - meteen uit welke ‘Zuid’ Bob nou eigenlijk komt. De zaal, die inmiddels goed vol is, loopt over met enthousiasme en bouncet mee met de harde beats. Sommigen kennen de teksten al, maar na een paar keer kan iedereen de hooks meezingen.
©
Dennis Noordenbos
Bob heeft een allure over zich, lekker zelfverzekerd. Dat mag ook wel, hij vangt namelijk karpers van 30 pond (snap je dat gevoel?). Gelukkig krijgt het publiek daar een lesje over in het nummer ‘Karpervissen’. De tracks zijn nuchter en gevat. Wanneer je een nummer introduceert met “Wie heeft er allemaal een hond?”, of “ik haat BN-ers, daarom heb ik ‘Geen hit’ geschreven”, weet je dat er iets moois te wachten staat. Tracks zoals ‘Café de Bok’, ‘Sint Bernard’ en de kersverse track ‘05:00’ worden met open armen door het publiek ontvangen. Hier en daar komen wat serieuzere onderwerpen voorbij, die dan toch weer verstopt zitten in geestige zinnen, zoals bij het nummer ‘Ik huil nooit’.
©
Dennis Noordenbos
Maar het allerlekkerste aan de avond zijn de echte instrumenten, die in dit genre vaak worden vervangen door computers. Alles wordt uit de gitaren gehaald en de beats gaan keihard. Het voegt echt wat toe, die lekkere gitaar- en bastonen die toch even net wat meer attitude hebben dan wanneer het allemaal achter een drumpadje verstopt zit. En die ingespeelde snares maken het mooi af.
©
Dennis Noordenbos
Voeg alles samen en je krijgt een Beastie Boys/Osdorp Posse mixje dat live nog beter is dan op de plaat. De show had nog uren door mogen gaan. Op naar de volgende!