Zonder dat je er erg in had was daar opeens the Deaf. De oude vrienden Frans van Soest (Di-rect),  Janneke Nijhuijs (Bad Candy) en Kit Carrera (Absent Minded) speelden in 2010 op het showcase festival SXSW in Austin, Texas.  Dit jaar speelden ze de overvolle Charlie tent plat op Lowlands en verzorgden ze in juni  het voorprogramma van Artic Monkeys in Paradiso. Tegenwoordig bijgestaan door Italiaanse organist Mau blazen ze een frisse wind door de Nederlandse muziekscene.. Nu debuutplaat Toot Whistle Plunk Boom een feit is kon een clubtoer natuurlijk niet uitblijven, en verrassend genoeg deden de Hagenezen ook het jongerencentrum JC Kompleks in Heerhugowaard aan. Voor deze gelegenheid werd het voorprogramma verzorgd door de Heerhugowaardse Famous Crap en de culthelden van The Pin Up Club.

 

Famous Crap
Famous Crap mag zoals dat groentjes toebehoort de avond aftrappen. Opgericht halverwege in 2006 zijn de heren en dame al enige tijd bezig, hoewel dat er vanavond niet van af is te zien. Duidelijk beïnvloed door Amerikaanse rockbands zoals Bullet for My Valentine en Paramore laten ze niets nieuws zien. Maar ze genieten zichtbaar van wat ze doen. Het niveau van hun helden kunnen ze jammer genoeg niet aan; er wordt hier en daar teveel hooi op de vork genomen wat het geheel zo nu en dan doet rammelen, iets dat bij dit genre uit den boze is. Jammer dat frontvrouw en zangeres Tessa Wagemaker teveel op de achtergrond treedt. Bassist Jurrien van Tunen heeft duidelijk meer charisma en zou het met zijn enthousiasme en overtuiging als frontman een stuk beter doen. 
 

The Pin Up Club 
The Pin Up Clubwordt vanavond door fans, vrienden en familie ontvangen als echte helden. Ze zijn even weggeweest, de drie mannen onder leiding van Heerhugowaardse stadsdichter Johannes de Boom, maar overduidelijk niet vergeten. De frontman van de onlangs gestopte The Shavers is een hele gewaarwording. Door zijn ernstige reuma vliegt hij continue ziekenhuis in en uit, maar zijn onfortuinlijke situatie heeft hem er nooit van kunnen weerhouden zich als een beest te gedragen op het podium en daarbuiten.

Ook vanavond zit de vol getatoeëerde man van inmiddels 63 met grote indianentooi op zijn hoofd en (nep) slang om zijn nek in zijn rolstoel, en schreeuwt de longen uit zijn lijf. Hoewel het geluid slecht is geregeld speelt The Pin Up Club zoals vanouds: vuig, smerig en hard. De Boom buldert tot hij rood ziet, gitarist Eus van den Nieuwendijk ramt met een hoofd op onweer zijn snaren aan gort en trommelaar Frank Haanebrink trommelt het geheel al dan niet wat neurotisch aan elkaar.

 

The Deaf
Als niet veel later een aantal tiener meisjes zich vooraan bij het podium schaart, is het bijna tijd  voor The Deaf. De drie heren en dame staan ondertussen bekend om hun energieke shows en vanavond is dat niet anders. Na een korte soundcheck is het geluid spatzuiver en vliegt het vuur je vanaf het eerste nummer om de oren. Gelukkig wordt de slappe quasi-ballade Long Way Down achterwege gelaten en vervangen door een snoeiharde cover van Q65.

De energie en overtuigingskracht van the Deaf is werkelijk fenomenaal en het slaat direct over naar de zaal: er wordt gedanst, gesprongen, geduwd, gecrowdsurft en zelfs een verwoede poging gedaan tot een ‘wall of death’. Hun enthousiasme gaat jammer genoeg nét even te ver bij het nummer The Spider, wanneer de bandleden zelf als  een stel zombies over het podium bewegen en de zanger het publiek vraagt hun handen in een krampachtige houding te duwen. Als klap op de vuurpijl springt even later een overenthousiaste fan met de broek (en onderbroek) op de knieën het publiek in, tot grote hilariteit van de band en publiek. The Deaf lijkt maar één versnelling te hebben en dat is vol gas.

 

Gezien: The Deaf, 1 oktober 2011, JC Kompleks in Heerhugowaard