Het is een zaterdagavond in Haarlem en er staat een punkfeestje op losbarsten. De mannen van Haarlemse punklegende Sellfish hebben een nieuwe cd uit en dat moet gevierd worden. De opener van de avond is de band Flatcat. Belgische aanstekelijke punkrock met lekker in het gehoor liggende zang. Snel, strak en met de nodige humor. Jammer voor de band dat de zaal niet echt gevuld is. Maar misschien is dat eerder jammer voor de mensen die zogenaamd Fashionable late komen; die hebben een hele goede band gemist. Als om half 10 de Belgen gaan inpakken en het podium wordt omgebouwd, begint de zaal vol te stromen. Sellfish heeft een nieuwe cd en dat gaan ze eens goed laten horen. Er worden meteen een aantal nieuwe nummers gespeeld en het dak gaat eraf. Tenminste, op het podium dan, want het thuispubliek blijft nogal rustig onder het gitaar geweld. Hoe later het wordt hoe meer de zaal loskomt; een waar feest barst los. Wim, de charismatische zanger van de band, houdt af en toe een kort praatje bij de nummers waarbij het publiek hem snel aanvult: “Het volgende liedje is voor de vegetariërs onder ons." Waarop het publiek blèrt: “Animals have no human rights!” Ook voormalig gitarist en huidige bassist Bart, weet waar de microfoon staat en vult Wim af en toe aan met korte commentaren: “Ja, dit is de ballade. Mark moet het introstukje alleen wel zittend spelen.” Als het optreden het einde nadert en de nieuwe schijfjes tentoongesteld worden, met de mededeling dat die later uitgedeeld gaan worden, breekt er een luid applaus los . Er worden zelfs al cd’tjes van het podium gepakt door mensen die blijkbaar niet kunnen wachten. Met een luid gejuich gaan de mannen van het podium af om er nog geen minuut later weer op te rennen voor toch nog 2 liedjes. Als je fans zo hard schreeuwen om meer kun je het toch niet maken om niet nog even terug te komen. Daarna is de koek echt op. Gezien: Sellfish, Flatcat het Patronaat, Haarlem, 6 september 2008