New wave van The Curtains heeft aangename poppy kant

Bijpassende vocalen ontbreken nog bij Zaanse formatie

Maikel Ineke, ,

De Zaanse band The Curtains bevindt zich met zijn EP Shake My Fire op het snijvlak van new wave en indiepop. Met name de songs uit die laatste categorie maken indruk, ook al is de zang lang niet optimaal. Een cd-bespreking.

Bijpassende vocalen ontbreken nog bij Zaanse formatie

De Zaankanters van The Curtains houden wel van een beetje mystiek. Niet voor niets luidt hun bandnaam voluit: The Curtains and Their Terrifying Story. En niet voor niets spelen zij new wave die haast constant een zekere spanning met zich mee lijkt te dragen. Op hun EP Shake My Fire komt echter ook een andere kant naar voren: een aanstekelijke, bijna vrolijke kant. Zo is de tweede track Sleep All Morning gewoon een knappe uptempo popsong die niet anders dan opgetogen stemt. En het zoete Chain Of Daisies doet ergens in de verte denken aan Johan, de Nederlandse band die grossiert in Beatlesque gitaarpopliedjes. Het ontbreekt vooral in deze nummers alleen nog aan passende vocalen. Jesse Muller beschikt over een fijne maar geen lenige stem. Hij komt daardoor met name bij de hoge noten duidelijk in de problemen. In de overige tracks, die minder melodieus en meer new wave zijn, valt deze zwakte minder op. Jammer genoeg is dit gedeelte van het repertoire wel wat monotoon, doordat ook de gitaar- en keyboardpartijen nogal vlak zijn. Na het horen van de knap opgebouwde slottrack Love You Every Day heerst niettemin een bevredigend gevoel. The Curtains beheersen de kunst van het schrijven van goede songs. Aan de uitvoering kan de komende tijd nog genoeg worden gesleuteld, want de gemiddelde leeftijd van de leden ligt rond de twintig jaar. Cd-recensie: The Curtains and Their Terrifying Story - Shake My Fire (eigen beheer)