Gem belooft geen rare fratsen

Een goed concert heeft dat ook niet nodig

Tekst: Miranda Huibers Foto's: Jorinde Reijnierse, ,

Gem en LPG tonen zich vrijdagavond in het Patronaat professioneel. De twee Nederlandse indiebands laten zich niet uit het veld slaan door een onverwacht karig gevulde kleine zaal en weten de situatie juist naar hun hand te zetten.

Een goed concert heeft dat ook niet nodig

Afgelopen zomer stonden ze nog in een meezingende India-tent op Lowlands. Op de eerste vrijdag van oktober is het decor een halfvolle Patronaat in Haarlem. Dat de rockers van Gem van elke situatie de hunne kunnen maken bewijzen ze bij deze. De kleine zaal van het Patronaat is lang niet volledig gevuld als voorprogramma LPG het podium betreedt. Veel voller zal het die avond niet worden en dus maken deze Groningers er maar het beste van. En dat kunnen ze. De ene keer melancholische samenzang, de andere keer energieke gitaarriffen. Tussendoor fijne drumbreaks. Deze band lijkt van alle markten thuis en weet met humor en enthousiasme de zaal voor zich te winnen. Het schijnen goede vrienden te zijn van Gem, zo laat bassist Gerard Halbe Kooistra weten: “Zij genieten altijd net zoveel van ons als wij van hen. Dat mag ook wel eens gezegd worden.” Ze zijn erg trots op hun nieuwe album With The Earth Above Me. Vooral de cover vinden zij erg bijzonder, aangezien deze is gemaakt met behulp van tomatenblikjes verspreid over een plein in Den Haag. Dit idee kwam van toetsenist/gitarist/vocalist en percussionist Martien ter Veen. Deze mag dan ook als dank even de middelste microfoon gebruiken. Gem trapt af met All I Want en stoomt met Subterranean Parade meteen door naar Jupiter. Daarna is het toch echt tijd om het publiek wat naar voren te krijgen. “We zullen niet gaan springen ofzo, of rare dingen gaan doen”, zegt zanger Maurits Westerik. Na deze geruststellende woorden durven de meesten het wel aan om zich dichter bij de band te voegen. Als de gitaren en drums inslaan bij Strangers In The Night is het voor het publiek ook niet meer eng om even te gaan springen. Het is zo halverwege de avond nog steeds vrij leeg in de zaal, maar Gem weet dit op een goede manier op te lossen en maakt er een intiem concert van. Eigenlijk komt het wel goed van pas voor het toegift. Maurits komt heel alleen het podium op en zet een monitor op zijn kant om erop te zitten. “We gaan het even helemaal anders doen.” Met enkel een akoestische, onversterkte gitaar ter hand, brengt hij een heel nieuw nummer (Waking Eyes) ten gehore. Het kost hem absoluut geen moeite de hele zaal te bereiken zonder het gebruik van een microfoon. Het publiek staat er in een kringetje omheen. Het enige wat nog mist is een kampvuur. Gezien: Gem, LPG Patronaat (kleine zaal), Haarlem, 3 oktober 2008