Met z’n vieren in een te krappe auto. Kilometers maken, de muziek achterna. Het hoofd uit het raam, de wind in je haren, de brandende zon in je gelaat. Ik voelde mij zaterdag een beetje de Noord-Hollandse Jack Kerouac. De Amerikaanse Jack Kerouac verwierf ruim veertig jaar geleden wereldfaam met zijn autobiografische roman On the Road. De ik-persoon in het verhaal maakt samen met enkele onbestemde vrienden schier eindeloze reizen over de schier eindeloze wegen in de Verenigde Staten. Van de oost- naar de westkust, op zoek naar vrijheid. Onderweg genietend van drugs, seks en muziek, zoals enkele jaren na publicatie het credo luidde van een complete generatie. On the Road werd de bijbel van de vrijgevochten jeugd in de jaren zestig. Geïnspireerd door Kerouac ondernamen talloze langharige jongeren al liftend een reis zonder duidelijke eindbestemming. Ik meende mij zaterdag dus een beetje in Kerouac te herkennen. Samen met een groepje medewerkers van 3VOOR12/Noord-Holland was ik onze provincie ingedoken om filmopnames te maken van talentvolle Noord-Hollandse bands. We zochten de muzikanten op in hun eigen oefenruimte om aldaar een akoestische sessie met ze op te nemen. Het bracht ons in de mooiste uithoeken van onze provincie. We begonnen zaterdagochtend vroeg in een jongerencentrum in Heerhugowaard. Vanaf daar doorkruisten we de polders, op zoek naar band nummer twee die wekelijks in het magazijn van een schoenenwinkel repeteert. Band nummer drie troffen we in een tot studio omgebouwde bollenschuur. Verder belandden we nog bij het strand van Zandvoort en in het immense voormalige kantoor van de Belastingdienst in Haarlem. Het kilometers maken, de muziek... Mooie overeenkomsten met het boek van Kerouc, schoot mij al turend naar het voorbijglijdende Noord-Hollandse landschap te binnen. Maar daarmee hield de vergelijking ook eigenlijk wel op. Van seks was geen sprake. Drugs hadden we niet aan boord. In plaats daarvan smeerden we kadetjes, met boter en kaas.