Stipt om half één trapt op het Houtpodium de band Schizoid Loyd af. Deze Haarlemse formatie won eerder dit jaar de Rob Acda Award en mag daarom het festival openen. Door het heerlijke weer is de animo om te gaan staan voor het publiek een hoge drempel. Desondanks luistereren de aanwezigen geboeid. Dat is ook wel nodig want de goed in elkaar zittende progressieve rock vereist wat aandacht om volledig te doorgronden. De Haarlemmerhout begint langzamerhand echt goed vol te lopen en de temperatuur stijgt en stijgt als de presentator van deze Bevrijdingspop, Giel Beelen, Silkstone aankondigt. Deze band, in het programmaboekje beschreven als voormalig schoolband die grootse vormen heeft aangenomen, speelt vandaag een thuiswedstrijd. En dat klinkt lekker, zo tijdens de middag! Een gemoedelijke sfeer komt op gang, de heren laten weer eens goed van zich horen. Eigenlijk duurt het optreden te kort. Aangekondigd als misschien wel de vetste band van het festival had Heist iets waar te maken. En dat doen de mannen dan ook. Het optreden is zowel muzikaal als in volume keihard. De band brengt een mix tussen grunge en metal. Kortom: veel gitaren, een vette bas en veel rare maatsoorten. De zanger heeft een onwijze strot. De drum lijkt soms bijna te verdrinken in het geweld van de band, maar dat kan ook aan de schelle mix liggen. De band maakt mooi gebruik van de geluidseffecten en dynamiekverschillen. Waarschijnlijk een van de hardste, upcoming bands van Nederland. Alain Clark heeft de eer om het festival af te sluiten. Iedereen is dan ook massaal naar het Houtpodium gekomen. Direct is duidelijk hoe bekend Alain Clark in een relatief korte periode geworden is. Wat in dit geval geen wonder mag heten aangezien hij uit Haarlem komt. Alain Clark is goed bij stem, zowel bij kopstem als bij soulstem. Maar hij hoeft het niet helemaal alleen te doen. Hij heeft een hele vette soulband meegenomen. De gitarist speelt weer de mooiste solo’s die precies in dienst staan van het nummer. Ook de bassist grooved als een gek. Op de hele band is eigenlijk niks aan te merken. Alain Clark is een van de weinige artiesten op het festival die echt het hele publiek meekrijgt. Ook de lichtshow in het inmiddels donker geworden Haarlem zal hieraan ongetwijfeld bijdragen. Toch is niets wat de band speelt nieuw. Het is eigenlijk gewoon soul in een popjasje, of pop met heel veel soul, zoals we dat al een hele tijd kennen. Maar dat dan wel op een prachtige manier gespeeld en gezongen. Tekstuele bijdragen van: Jochem Boom, Roeland van den Beemd, Eva de Leeuw