Tijdens Rock ON Roll, the Stories bewezen Willem Venema (o.a. Mojo, Pinkpop), Anneke van Giersbergen (The Gathering, Agua de Annique) en Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) dat niet alleen de liedjes van popmuzikanten het beluisteren waard zijn, maar ook de verhalen die een muzikantenbestaan met zich meebrengt. De ietwat kille catacomben van theater De Vest zijn misschien niet de meest pittoreske locatie voor een knusse verhalenavond, maar met attributen zo simpel als een vloerkleedje, een schemerlampje en een platenspelertje wordt het al gauw gezellig. Tel daarbij op dat het publiek gezeten is op een bierkratje, en de kleedkamers beginnen zowaar een kampvuursfeer uit te ademen. De plopgeluidjes van de uitgedeelde beugelflesjes zorgen voor de bijbehorende geluidseffecten. Voor het bier is het publiek voor de verandering echter niet gekomen. De vermomde kleedkamers bevatten vanavond drie levende legenden uit Neerlands popcultuur te wachten om verhalen te vertellen. Verhalen die zijn verzameld gedurende een leven van touren, spelen, wachten, reizen en alle andere facetten van het échte rock ’n roll-leven, zeg maar de huis-tuin-en-keuken-rock ’n roll. Opvallend is dat bij geen van de drie vertellers drugs daar een rol in spelen. Of toch? Willem Venema doet bijvoorbeeld een boekje open over de avonturen van Herman Brood op tournee door Duitsland, waarbij de bus vol drugs niet onopgemerkt bleef door de Oost-Duitse douane. Gevolgen: een paar uren cel en een angstaanjagende nacht in een hotel dat omgeven was door de politie. Dat de politie daar bleek te staan omdat er een politieke grootheid in het hotel verkeerde, waardoor de ontsnappingspoging door het raam voor niets bleek, illustreert het hilariteitsgehalte van de verhalen, én van het leven van Venema. Het publiek mag een willekeurige artiestennaam roepen, waarover Venema een rock ’n roll-verhaal oplepelt. Dat de verhalen stuk voor stuk ontluisterend zijn, bewijst dat een leven lang omgaan met artiesten behoorlijk strookt met het bestaande imago van seks, drugs en avontuur, met als rolbevestigend toppunt Pete Doherty, waarover een avondvullend verhaal zou kunnen worden verteld. De zanger van de Babyshambles weigerde bijvoorbeeld op te treden in de Effenaar zonder dat hem een shot cocaïne werd gebracht, ontsnapte vervolgens door over het hek te klimmen dat juist was gesloten om hem op het terrein van de Effenaar te houden, werd kroeg in, kroeg uit gevolgd door een cameraploeg, werd uiteindelijk teruggeleid naar de Effenaar, waar de band nog voor aanvang het voorprogramma het podium op klom, een half uur voor een halflege zaal speelde en na het voorprogramma weigerde nog een stap op het podium te zetten. Anneke van Giersbergen is van een ander kaliber. De zangeres (ex-The Gathering, nu Agua de Annique) temt het Alkmaarse publiek met verstillend mooie liedjes en een zacht Brabants accent. Waar de kleine man Venema in de grote leunstoel zich met overmacht boven het publiek stelt, krijgt de kleine vrouw Van Giersbergen het juist voor elkaar om haast deel van het publiek te zijn, alsof we beland zijn in een gezellig bierkransje waarin sterke verhalen worden verteld. Dat ook innemende Brabantse vrouwen een rock ’n roll-leven kunnen leiden, bevestigt haar verhaal over de tour door Chili met The Gathering. Met een kostelijke bescheidenheid en gedreven mimiek verhaalt Van Giersbergen hoe de bandleden als een stormram tussen twee bodyguards door de menigten Chileense fans moesten worden geleid, maar ook hoe ze in beschonken toestand een restaurant vol verbaasde Chilenen op z´n kop zette en de volgende ochtend met haar wang op de wc-bril wakker werd. Gelukkig leiden alle rock ´n roll stories uiteindelijk tot nieuwe inspiratie voor mooie liedjes. Gezien: Rock ON Roll, the Stories Theater De Vest, Alkmaar, 20 maart 2008