Parkhof Open Air bewijst bestaansrecht

Drieduizend bezoekers genieten van steengoed programma

Aan het mooie weer zal het niet gelegen hebben. Het Alkmaarse Victoriepark stroomde vol met regen en bezoekers die het, mogelijk laatste, Parkhof Buitenfestival wilden meemaken. Met onder andere Lefties Soul Connection, Slapshot, De Jeugd van Tegenwoordig en een goede doorsnede van het regionale bandtalent was er alle reden voor een feestje.

Drieduizend bezoekers genieten van steengoed programma

Parkhof mag trots zijn op de programmering van Parkhof Open Air 2008. Mocht het onverhoopt de laatste editie geweest zijn (vanwege de aanstaande fusie met Atlantis), dan was het in ieder geval een gedenkwaardige hekkensluiter. 3VOOR12/Noord-Holland zette de hoogtepunten voor je op een rij. Het Sonic/Loudroom-podium werd geopend door de stoere Friese vrouwen van Suicidal Birds. Trashbluespunkrock met Jessie op zang en gitaar, Chay op bas en achtergrondzang en een drumcomputer. Een erg fijn duo. Ondertussen barstte het festival op het Legio Regio-podium los met The Distant Smile Blues Band uit Heerhugowaard. Op het hoofdpodium mocht zanger Daan van het eveneens Heerhugowaardse I Passed I Failed voor het laatst de longen uit zijn lijf schreeuwen op de puntige metal; het optreden op Parkhof Open Air was zijn afscheidsconcert. Wat krijg je als je drie Noren (van de band Briskeby) op het podium zet met de Amerikaan Ken Stringfellow (The Posies, R.E.M.)? Een hele, héle gedegen poprockband genaamd The Disciplines. Stringfellow bewees zelfs op een vrachtwagen zuiver te kunnen zingen en het publiek aan het dansen te krijgen. De Jeugd van Tegenwoordig kon daar niet aan tippen: ondanks het feit dat ze een fikse mensenmassa aan hun voeten vonden, kwam het optreden nauwelijks los. Hoewel Parkhof Open Air 2008 een zeer gevarieerd programma had, was de band toch een beetje het mainstream buitenbeentje. Them Holy Rollers (Groningen) speelt garagerock met flink wat blues, boogiewoogie, een beetje soul, een zanger met Jon Spencer-achtige trekjes en een bonkende piano. De temperatuur in de zaal steeg nog een paar graden en de slepende gitaren zorgden voor een lekker zweterig sfeertje bij het Sonic/Loudroompodium. Buiten was het een stuk frisser, en kwam het vocht uit de lucht vallen. Het publiek maalde daar weinig om, en genoot van bijvoorbeeldde ijzersterke en superstrakke hardcore van het Amerikaanse Slapshot. Het Duitse Black Sheriff had de avond tevoren ook al gespeeld in Odeon, een Alkmaars café enkele straten verderop. Zowel band als publiek gaven de indruk dat ze gewoon doorgingen waar ze de vorige avond gestopt waren. Er werd meteen flink geposed en er ontstond meteen een flinke pit met crowdsurfers, wat goed paste bij de strakke en loeiharde old-school heavy metal van de band. Over crowdsurfen gesproken: Slapshot kreeg met een publieksstunt te maken. Hun zanger kwam oog in oog te staan met een publieksklant op krukken, die na het aankondigen van het volgende nummer met krukken en al het publiek in dook. De laatste band op het Sonic/Loudroom-podium was de jonge honden van Accelerators uit Rotterdam. Zij spelen het soort lekkere snelle punkrock waar Parkhof ooit in grossierde. De band was lekker enthousiast en het publiek, met pit in hun midden, ook. Waar Parkhof ook altijd in heeft gegrossierd, is in goede regionale bands. Voornamelijk op het Legio Regio-podium werd deze naam op het Buitenfestival waargemaakt. Vooal de luchtige ska van Jablecna Stava, de snoeiharde lolmetal van Bloid en de vrolijke multimuzikaliteit van The Tunes bleken populair. Ondanks dat tijdens afsluiter Lefties Soul Connection het water uit de hemel bleef vallen, taaide het publiek niet af. De funksoul van de Amsterdammers was heupwiegend lekker, maar visueel miste de band een beetje ballen. Voor meer uptempo vertier kon de die-hard bezoeker nog terecht in de dancehoek, waar de Balkan Beats Dj's het vuurtje nog even opstookten met hun bijna komische platen. De sfeer van Parkhof Open Air 2008 had nauwelijks beter gekund. Gezien: Parkhof Open Air Victoriepark, Alkmaar, 5 juli 2008 Tekst: Jiery van Roon en Hiske Pronker Foto's: Jiery van Roon