Het is zondagavond 6 juli, en de kleine zaal van het Patronaat verandert voor eventjes in een klein stukje Schotland. Compleet met Schotse vlag, kilts en heupflesjes whisky. Aan het balkon wordt zelfs de blauw met witte vlag van Schotland opgehangen. De reden hiervoor? De komst van de Schotse Canadezen van The Real McKenzies: een band die zichzelf op hun website omschrijft als “The Sex Pistols meet Scottish folk legend Robbie Burns” en die te vergelijken valt met andere folkpunkbands als Flogging Molly en Dropkick Murphys. In het voorprogramma van deze folkpunkers staat de Amsterdamse band Gewapend Beton. Deze jonge honden, die hun bijnaam ‘Embryopunx’ met trots dragen, gaan compleet los met hun snoeiharde punk, maar het wordt al snel duidelijk dat het merendeel van de aanwezigen vooral voor de hoofdact van de avond komt: er is geen pit te bekennen en halverwege het optreden van Gewapend Beton wordt de Schotse vlag al aan het balkon vastgeknoopt. Tijdens het wachten op The Real McKenzies kunnen enkele individuen het niet laten om onder het gordijn te gluren naar de vorderingen op het podium, iets wat meteen afgestraft wordt: de ongeduldige fans krijgen bijna letterlijk een blote kont in hun gezicht geduwd. Even later is het dan eindelijk zover: de gordijnen schuiven open en het publiek wordt getrakteerd op een sterk staaltje doedelzak door Matthew McNasty. Daarna barst het muzikale geweld los met de Robbie Burns cover ‘Scots Wa’ Hae’. The Real McKenzies zetten een vette show neer. De nummers die de band speelt gaan onder andere over de Schotse cultuur en geschiedenis, zoals ‘Nessie’ en ‘The Night the Lights Went Out in Scotland’, maar bijvoorbeeld ook over punkmuziek en de ruige levensstijl van de McKenzies, zoals ‘Get Lost’ en ‘Droppin’ Like Flies’. Die levensstijl wordt geïllustreerd door het blauwe oog dat het gezicht van zanger Paul McKenzie siert. Ook speelt de band een flink aantal nummers van hun nieuwe album. De alcohol vloeit rijkelijk tijdens het optreden: er staat een reeds halfleeg krat bier op het podium, en de Schotten in de zaal reiken de bandleden een aantal malen glazen bier en heupflesjes whisky aan. “Can you imagine a Scotsman without his fuckin’ whisky?” roept Paul McKenzie op een gegeven moment, alvorens het nummer ‘Whisky, Scotch Whiskey’ in te zetten. Al met al is de show van The Real McKenzies een groot feest. Band en publiek maken er beiden een groot feest van, en tegen de tijd dat de band het podium verlaat heeft de zaal, zelfs na een royale toegift, eigenlijk nog niet genoeg gehad.