Het is koud en mistig op nieuwjaarsdag. Het is rond vijf uur en de straten van Wognum zijn stil en leeg. Niets verraad de aanwezigheid van gezelligheid in de buurt. Maar even om de hoek is JC Everland en daar is Wogpop 2008 inmiddels in volle gang. De jonge honden van The Electric Jets zijn de eersten die het podium betreden. In de zaal is het dan nog vrij rustig maar dat maakt niet uit. De 'garage-rock`n roll' die de jongens produceren maakt het publiek al aardig warm. Ze komen erg nonchalant over maar je ziet dat ze er plezier in hebben. Ondanks dat ze nog jong zijn, zijn ze volledige en met succes rock `n roll. Het publiek is dan ook zeer te spreken over The Electric Jets. Het woord schattig wordt vaak gebruikt, maar dat is niet echt wat de band wilt uitstralen. Dat de rock 'n roll deze jonge jongens gaat tekenen is slechts een kwestie van tijd. Na ongeveer een half uurtje ombouwen is The UFO club aan de beurt, een band die hun naam eer aan doet. De muziek die gemaakt wordt is experimenteel, verrassend en vooral buitenaards maar gelukkig ook erg mooi. De zang is tot het minimale gehouden. Dit is maar goed ook want de muziek en geluiden zijn interessanter. De band doet vergeefs pogingen om de aandacht van het publiek te trekken, maar jammer genoeg krijgen ze niet de aandacht die ze verdienen. Er is ook eigenlijk teveel geroezemoes op de achtergrond van mensen die gezellig met elkaar staan te praten. Nee, dit is een band die muziek maakt waar met aandacht naar geluisterd moet worden. Voor een deel van het publiek is deze opgave te moeilijk. De toegankelijkheid, energie en uitstraling van A Day's Work pakt vervolgens wel gelijk de volle aandacht van het publiek. De zucht van verlichting die door het publiek gaat is niet hoorbaar, maar wel zichtbaar: niet moeilijk doen, gewoon lekkere emo-rock. Zanger Paul Glandorf straalt uit wat een echte zanger moet hebben, beweeglijkheid, mimiek en een goede stem. Hij maakt er een echte show van en de passie spat er vanaf. Aan de professionaliteit en de podiumpresentatie is de groei van A Day's Work zichtbaar. De partijen van de nieuwe toetsenist zijn een mooie aanvulling, terwijl de weggevallen gitarist nauwelijks gemist wordt. Het podium is al niet zo groot en de drie keyboards zorgen voor een nog beperktere bewegingsruimte. Het is een wonder dat er op het podium geen slachtoffers zijn gevallen. De ultieme test voor een band, kunnen we echt samenspelen? A Day's Work duidelijk wel. Als afsluiter van Wogpop staat de Onderdijkse band May op het programma. Een band die rust en vertrouwen uitstraalt, waardoor het publiek vertrouwen heeft in May. De set is in het begin nogal soft maar gelukkig komt daar langzamerhand verandering in. De nummers worden vrolijker en steviger en het publiek enthousiaster. May maakt muziek die makkelijk in het gehoor ligt. "Niet te moeilijk", moeten ze vast gedacht hebben. Dat werkt, want het optreden van May loopt als een trein en de muziek staat als een huis. Na het laatste nummer wordt er door het publiek om een toegift gevraagd. Gelukkig komt die toegift er ook, want het is nog niet echt laat en de tijd is al zo snel gegaan. Na het optreden van May wordt de avond afgesloten door de huis-dj Eddy-B en is het succes van de 28-ste edititie van Wogpop een feit. Gezien: Wogpop 2008 met The Electric Jets, The Ufo Club, A Day's Work en May Waar: JC Everland te Wognum Wanneer: nieuwjaarsdag 2008