De één heeft thuis een goedkope cd-speler met twee koekblikken, de ander een dure versterker met surround, de derde zweert bij vinyl en een platenspeler. In een zaal waar je lekker een band wil kijken heb je niet voor het zeggen hoe het geluid is. Natuurlijk is het van tevoren wel in te schatten. In nieuwbouw als het Patronaat en de Waerdse Tempel is het meestal prima. Gelukkig is het geluid in Atlantis er de laatste tijd op vooruit gegaan, maar het stond voor mij jarenlang synoniem met te hard en te schel. En in Parkhof is het ook meestal goed. Maar behalve aan de akoestiek van een zaal en de beschikbare apparatuur ligt het ook vooral aan de mensen achter de knoppen van een PA- of zanginstallatie. Nu kan een band op het podium alles zo hard zetten dat een geluidsmens er niets meer mee kan, maar dat is zeldzaam. Meestal heeft het geluidsmens een dikke vinger in de pap. Het is gebeurd dat ik mensen hoorde roepen dat de band zo slecht was, terwijl ik dacht: geen idee hoe de band was want het geluid was één brij. Persoonlijk ben ik van mening dat zodra de entree voor een band meer dan tien euro bedraagt dat je mag verwachten dat het geluid in orde is. En dat een onbekend bandje in een kroeg met alleen een zangversterker al snel wat minder klinkt, dat hoort erbij. Nu heb ik laatst zelf ergens achter de knoppen van een zanginstallatie gezeten, en ik vond het moeilijk. En een verantwoordelijkheid. Als de boel zo zou gaan piepen en rondzingen dat iedereen nog drie dagen doof was, dan was dat mijn schuld. Tegelijkertijd is het wel prettig als de zang hoorbaar is. Tenslotte zit je er om ervoor te zorgen dat de band goed tot zijn recht komt. Kortom, bij deze mijn oprechte dank en bewondering voor al die geluidsmensen die hun uiterste best doen om een band beter te laten klinken dan ze zijn. En voor de enkelen die ongeïnteresseerd en geluidsdoof achter de knoppen hangen, ga alsjeblieft wat anders doen. Want al lijkt het soms alsof het publiek het toch niet hoort, een band die goed klinkt, klinkt al snel als een goede band.