Hoezo, er gebeurt hier in onze regio niets op rock 'n roll gebied? Ik begin met NH Pop Live, dat twee avonden langs trok in de kleine zaal van de Waerdse Tempel. Muzikaal stond het als een huis. Opvallende acts waren: De Joelito (hiphop en rap uit Haarlem), de jonge hongerige honden van BeRightBack uit Hoorn, Blue Velvet uit Volendam en het, in mijn ogen en oren, zeer sterke en creatieve Wave Zero uit Castricum.

Helaas te weinig publiek, maar daar hadden bands zelf ook een inbreng in, want per band kreeg men 50 entreekaarten, die verkocht mochten worden á 5 euro per stuk en de ontvangen eurie hadden de bandkas in gemogen. Hier haak ik even in over een zinsnede, die me raakte, in de nabeschouwing van het Feelgood-festival. Bands zouden lui zijn? Tja, rock ’n roll is keihard werken, oefenen, zweten, bloed aan de paal. Het gaat niet vanzelf, de storm die je wilt veroorzaken moet je zelf maken.

Afgelopen maanden las ik de boeken over het leven van Ron Wood en AC/DC. Ik kan ze aanraden als studiemateriaal, want daar kom je het harde rockleven tegen in al zijn vormen. Drank, drugs, sex, dood van bandleden, managers die de boel oplichten. En altijd gingen ze door. En ja, het gaat hier over bands die succes hebben en hadden, da's waar.

Bands in onze omgeving die het in mijn beleving hard werken zijn de Poontang Riders, The Electric Jets, en de aller nieuwste: Del Toros uit Alkmaar. Ik zag ze een set spelen van in ieder geval 30 minuten. Snoeiharde brute rock 'n roll. In hoog tempo werden de nummers de speakers uitgeblazen. Het zweet spatte de zaal in. De mensen weken naar achteren door het geluid. Mijn oren werden doorgeblazen en mijn vullingen spatten spontaan uit mijn kiezen. De stilte na afloop was oorverdovend, hier had de passie duidelijk gesproken. De stier werd de arena uitgesleept, ach.

Hoezo geen nieuwe bands uit de regio?!