Ik heb altijd een haat-liefde verhouding gehad met massale muzikale bijeenkomsten: festivals. Vaak overheerst een geweldig gevoel van gelukzaligheid. Dat komt vooral door de muziek: onvergetelijke momenten gehad bij Tool, Underworld, Editors, Radiohead en nog heel veel andere wereldtoppers. Kippenvel en yes-ik-ben-er-toch-weer-bij-gevoelens. Of lekker feesten met je vrienden en vriendin. Of genieten van de lekkerste hamburger van Nederland. Alleen is het jammer dat je niet een heel festival zulke warme gevoelens kunt hebben. - Als je je bijvoorbeeld door de dampende urine van andere festivalgangers een weg moet banen om zelf bij een hevig overstromend en stinkend piskruis het overtollige bier te lozen. - Als je moet kokhalzen van de odeur die de bezoeker van het toilet voor je heeft achtergelaten. - Als je, waar je ook met je bescheiden onderkomen probeert te staan, de hele nacht die zeurende bas van de 24-uurstent blijft horen. - Als je poncho inmiddels ook aan de binnenkant nat is. - Als alle eettafels vol staan met de etensresten van mensen die denken dat de serveerster het zo komt ophalen en zijn vergeten dat ze het eten ook zelf moesten halen. - Als je je biertje alleen kan krijgen in een plastic flesjes waar de dopjes al afgeschroefd zijn en waar je dan 2478,5 muntjes voor moet betalen. Je merkt, ik heb er dit seizoen geen zin in. Ik neem een jaartje vrij. Tot ik door de muziek weer op een veldje of in een tent gedreven word.