The Bloody Honkies loud tijdens Loudroom

Alweer een avond sexy rock 'n roll in Parkhof

Tekst: Hiske Pronker Foto's: Miranda Termaat, ,

Het was weer tijd voor sleazy rock 'n roll in Parkhof. Oftewel het maandelijkse Loudroomavondje. Deze keer kwamen The Bloody Honkies het Alkmaarse podium onveilig maken.

Alweer een avond sexy rock 'n roll in Parkhof

Iedere maand is er een Loudroomavond in Parkhof, georganiseerd door Sicco van Undertow-recordings. Meestal zijn de bands die er spelen ook onderdeel van dat label. Deze avond niet, deze avond kwam de band van Sonic-rendezvous. Want dat is waar The Bloody Honkies (uit Lichtenvoorde) net hun eerste cd hebben uitgebracht: The gospel of... De plaat is door de (internationale) pers buitengewoon goed ontvangen. Loudroom betekent meestal weinig publiek en spelen met alleen een backline en een zanginstallatie wegens de geluidrestricties. Een grote kans dat de nicotinejunks verdwijnen naar het café waar wel gerookt mag worden. Maar deze avond was de zaal iets meer gevuld. Bijna het voltallige personeel van Sonic was er, en die hadden het woord goed verspreid. Gitarist Wouter Kemkens vroeg zelfs nog hoe het geluid was. Collectief werd besloten dat het goed genoeg was. Ondanks de geluidsbeperkingen gingen The Bloody Honkies er vol voor. Zanger Lawrence Mul sprong, draaide en knalde het halve podium over. Iemand uit het publiek schopte nog even een podiumdeel terug op zijn plek toen dat teveel verschoof. Een ander vond de zangers heupen vies, maar seks, dat hoort nou eenmaal bij rock 'n roll. En rock 'n roll was het, vermengd met een snufje garagerock, een paar korrels psychedelica en een handje stonerrock. Sexy, groovende, rauwe rock 'n roll. Drummer Tom Hoekman en bassist Clemens Mul legden een solide basis neer. Gitarist Wouter Kemkens liet zijn gitaar kreunen, bijna de bocht uit gieren, grommen, grooven en huilen. Zeker de momenten dat zang en gitaar samen zongen, klonken mooi. Vooral tijdens het laatste nummer, waarbij zanger Lawrence Mul alvast naar de kleedkamer vertrok zodat de rest nog even lekker door kon knallen, bleek wat een goede gitarist die jongen eigenlijk is. Om nog maar te zwijgen over de absolute liefde die de heren voor het spelen koesteren. De bassist ging ook even van het podium, maar toen de gitarist en drummer nog even doorjamden kwam hij ook weer terug. Toen uiteindelijk de hele band verdwenen was, was het publiek nog helemaal niet klaar met ze. Het kostte wat geschreeuw en de autoriteit van Lien van Sonic moest er aan te pas komen, maar uiteindelijk speelden The Bloody Honkies nog een extra nummertje. Daarna was het tijd om eventueel een cd aan te schaffen en kon er eindelijk weer gerookt worden in het café. The Bloody Honkies Gezien: Parkhof, Alkmaar, donderdag 13 december