Zomerparkfeest 2025 dag 1: Sprookjesachtige aftrap Zomerparkfeest 2025 dag 1: Sprookjesachtige aftrap

De aftrap is voor Venlo’s finest: De Leedjes van de Vrijbuiters. Negen Noord-Limburgse muzikanten, gelauwerd in de dialectscene, openen de Main met de liedjes van De Vrijbuiters. In 2025 is het precies 45 jaar geleden dat De Witte Van De Vrijbuiters verscheen, met klassiekers als ‘Gelök’, ‘Wengske Aan Wengske’ en ‘Hacienda’. Na een reeks uitverkochte, lovend ontvangen concerten in theater De Maaspoort staan ze nu voor het eerst op een groot buitenpodium. Zodra de eerste akkoorden klinken, verandert het veld in een feest van herkenning. ‘Wengske Aan Wengske’ wordt massaal meegezongen; jong en oud arm in arm. Zelden zagen we een openingsact die zo veel losmaakt. Doe een 360 en je ziet het overal: mensen zingen, lachen en nippen aan hun eerste koude pils.

Op het terrein dartelen intussen losgelaten kinderen, die hun eerste festivalervaring op gepaste afstand van mam en pap doorbrengen, terwijl de oude garde zichtbaar geniet. Over die oude garde gesproken: we pikken een stuk mee van Bettie Serveert. De band levert precies wat je verwacht, en bevestigt dat ze nog steeds tot de top van de Nederlandse alternatieve muziek behoren. ‘Balentine’ , grungy en Nirvana-ish, gaat erin als zoete koek. Zangeres Carol van Dijk is strong as ever, al gooit wat technisch “gedeuns” met een versterker en pedaal roet in het eten. Zou het dezelfde storing zijn die eerder de pinautomaten platlegde?

Die storing is gelukkig opgelost, merken we als we onze tocht over het terrein vervolgen. In de kleine Compound ontdekken we F.I.X., met de energie die Bettie jaren geleden al serveerde. Een strakke, gedreven show op een intiem podium, en het hele publiek beweegt mee. Hun ode aan de pas overleden Ozzy Osbourne trekt steeds meer mensen de tent in; hoofden schudden in koor.

Zomerparkfeest ademt vooral gezelligheid. Voor veel Venlonaren is het een jaarlijkse reünie, compleet met uitgebreide bijpraatsessies. Voer voor de Dutch Disease dus. Maar het festival speelt daarop in: langs het heuveltje dat het park doorkruist vind je eetkramen, zitplekken en grasvelden waar je met een biertje en frietje neerploft. De Leedjes van de Vrijbuiters waren een perfecte opwarmer voor gesprekken over de vakantie, werk en de schoolresultaten van de kids, en die sfeer blijft hangen bij de volgende act op de Main: The Amazons.

Vier mannen, loepzuivere gitaartunes, zelfverzekerd maar zonder arrogantie. De helft van het publiek, die niet vol overgave in gesprekken verzeild zijn geraakt, knikt goedkeurend, al zingt slechts een enkeling mee. De band, gevormd in 2014, draagt nog altijd opgerolde broekspijpen, sokken in Vans, flanels met korte mouwen. Hun fashion-sensie is duidelijk in hun geboortejaar blijven hangen. Wij worden er nostalgisch van.

Dan het hoogtepunt van de avond: Ramkot in Zelt. Een paar jaar geleden stonden ze hier ook, maar inmiddels zijn ze alleen maar gegroeid. Alsof Bettie Serveert, F.I.X. en The Amazons hun lovebaby op het podium van Zelt hebben geworpen spelen ze het dak eraf. Mini-moshpits vormen zich, onverwachte tempowisselingen houden je scherp. Dat doen ze volgens ons expres, zodat je je een sukkel voelt als je nét de tel mist waarop je aan het dansen bent. Die magische drie: Nirvana, Cream, Ramkot. Vanavond wordt dat nog maar eens bevestigd.

En als zoete – maar met sterke pit – kers op de taart: Pommelien Thijs. De Belgische superster begon als achtergrondzangeres bij Samson en Gertje, maar verkoopt nu moeiteloos het Sportpaleis en AFAS Live uit. K3 meets Epica: een Disney-kindsterretje dat haar imago vakkundig afschudt. Haar fans zaten al vóór opening bij de poort en stormden naar voren zodra het kon. Zoet, stoer en clean brengt ze jong en oud samen, met als hoogtepunt 'Atlas', dat in Venlo duidelijk vaak op de radio heeft geklonken. Haar jonge, grotendeels vrouwelijke fans trekken soms gefronste blikken bij de mensen die al sinds De Leedjes Van De Vrijbuiters op hun plek genageld staan bij Main, maar wij weten: die hebben het meestal bij het juiste eind. Pommelien wordt groot. Move over, Gert Verhulst.

En zo is de cirkel rond. Van de Leedjes van de Vrijbuiters, via de nog altijd relevante Bettie Serveert, naar indierock, hup, naar Pommelien en weer terug. Wij voorspellen dat ze over 45 jaar op de middag van het sentiment staat. En dan staan wij, met rollator en pilske, vooraan.