Al vier decennia lang creëert Transe Express indrukwekkende straat- en luchtkunst. Hun werk laat zich niet in één hokje vangen. Het is vernieuwend theater, spektakel en muziek, maar ook beeldende en plastische kunst, pyrotechniek, mechaniek, dans en circus. In Heerlen tonen ze een monumentale, verticale sculptuur: een vergroting van een microscopisch kleine molecule die alle levende wezens met elkaar verbindt. Het Festivalplein is afgeladen wanneer deze “ladder naar de hemel” oplicht en de show begint. Langs de ladder ontvouwt zich het verhaal van de mensheid, langs verschillende fases van de evolutie. Soms bewegen de performers synchroon in een gezamenlijke choreografie, soms botsen ze op elkaar, raken gevangen in hun eigen bubbel of lijken juist los te vliegen langs de ladder. De muziek versterkt dit verhaal met een mix van opera, elektronica, hiphop, zang en percussie. Het resultaat: een visueel spektakel en een prachtige start van Cultura Nova.
Vandaag gaat in Heerlen de 34e editie van Cultura Nova van start: tien dagen vol kunst en cultuur in alle Parkstadgemeentes. Zoals altijd opent het festival spectaculair, dit keer met Compagnie Transe Express vanaf een 40 meter hoge sculptuur op het Festivalplein (voor het theater in Heerlen). Daarna is het de beurt aan het allereerste optreden van deze editie, in de sfeervolle Spiegeltent, waar PARRA.DICE de hele tent aan het dansen krijgt.
Daarna haasten we ons naar de Spiegeltent, waar PARRA.DICE het festival officieel mag aftrappen. Dit negenkoppige collectief, gevormd door vrouwen en non-binaire muzikanten, staat voor de droom van een vrije wereld zonder hokjes, genres of etiketten. Met drie blazers, een viool en een krachtige ritmesectie brengen ze meeslepende melodieën en ritmische patronen waarin uiteenlopende muzikale tradities samensmelten tot een groovende eenheid. Diversiteit als kracht, muzikaal vertaald.
Vanaf de eerste noten is duidelijk waar PARRA.DICE naartoe wil: dansen! Bij opener ‘Au Revoir Ooievaar’ druppelt het publiek nog wat aarzelend binnen en blijft het middendeel van de tent leeg, terwijl het aan de zijkanten bomvol is. Maar zodra violiste Nina Zuure vraagt om dichterbij te komen, schuift iedereen gewillig naar voren en al snel staat het ook vooraan vol.
De muziek beweegt soepel tussen genres: een vleug jazz, een streep funky hiphop, invloeden uit Zuid-Amerika en het Midden-Oosten, altijd even dansbaar. De band zoekt de grenzen op, laat scheidslijnen vervagen en versmelt instrumenten tot een eigen groove. In ‘Sonĝo’ (“droom”) benadrukt Zuure dat het nummer gaat over vrijheid: dat iedereen kan doen wat diegene wil. Net zoals in de tent zelf, waar jongeren samen dansen, anderen alleen opgaan in de muziek en weer anderen rustig toekijken.
Bij ‘Kwibus’ krijgt de hele tent de instructie om een Sirtaki-achtige dans te doen en het publiek beweegt enthousiast van links naar rechts. De sterke muzikale prestaties vallen op, maar misschien nog meer de positieve energie die de band uitstraalt. Met grote glimlachen en zichtbaar plezier nemen ze het publiek mee en die energie slaat moeiteloos over.
Tegen het einde klinkt ‘Atelier’, dat begint met een prachtig rustig vioolstuk terwijl de andere bandleden gehurkt toekijken. Achterin wordt er nog wat doorgepraat, maar vooraan is iedereen stil. Zodra het nummer zich opbouwt, gaan de laatste restjes energie erin en wordt er nog eens flink meegedanst. Bij het slotstuk springt een van de muzikanten zelfs het publiek in om een paar stille luisteraars bij de hand te nemen en samen te dansen, een vrolijk en energiek slot.
PARRA.DICE zet vanavond een overtuigend eerste optreden neer op Cultura Nova. De band wint de hele Spiegeltent voor zich met aanstekelijke energie en laat iedereen met een glimlach achter. Zo zagen we een jonge man in een metalshirt dansen naast een oudere man in flowerpower-outfit: totaal verschillend, maar door muziek verbonden. Positief, energiek en verbindend, dat is de kracht van PARRA.DICE én van Cultura Nova. Een voorbeeld waar de rest van de wereld nog iets van kan leren.