Een portie Nederlandstalige hiphop, geserveerd op een bedje van Limburgse volksmuziek in een sausje van bluesrock, met wat reggaeton en drum & bass kruiden die het gerecht afmaken. Het klinkt misschien niet als een makkelijke snack voor tussendoor of om even mee te nemen. Maar net als bij een Limburgse vlaai, ga je voor de muziek van de Opgeschaoren Troubadours even goed zitten, om alle smaken volledig in je op te nemen.

Het Limburgse hiphopcollectief Opgeschaoren Troubadours presenteert met ICH DRUIM DOOR een EP van vijf nummers, met liedjes in het dialect. De opener, ‘Baetere Tieje’ (betere tijden), geeft direct de toon aan. Olaf, de rapper van de groep, reflecteert op het leven met rake teksten als “echte groei zit in de reis an sich” en “petje af voor alle dromers met een pan af.” Ondanks alle tegenslagen de moed erin houden en proosten op betere tijden is wat ons betreft een fijne en warme boodschap in deze soms wat akelige en onbegrijpelijke wereld.

Met ‘Veul de Hitte’ (Voel de Hitte) wordt een ode aan de liefde gebracht, een herkenbaar en heerlijk nummer over dat ongrijpbare gevoel dat we nooit zouden willen missen. Pak een lekker wijntje erbij en kijk de dame of heer waar u wel mee oud zou willen worden eens diep in de ogen aan. Zet deze plaat op, slurp dat laatste stukje spaghetti samen op en… Veul de Hitte. Nummer drie, ‘Neet Gesjaote (Altied Mis)’ (Niet geschoten is altijd mis), voegt een vleug bluesrock toe. Positief is dat de nummers vaak een catchy melodie of stukje zang bevatten, zo ook in dit nummer. Hierdoor kunnen wij ons goed voorstellen dat de Opgeschaoren Troubadours een festivalpubliek om de vingers zal winden. Net als bij Rowwen Hèze voelen we: het wordt eens tijd dat heel Holland Limburgs lult, dus ga vooral zo door Troubadours!

De maatschappij komt ook aan bod, zoals in ‘Kiele Kiele’ (Kantje boord). Dit maatschappijkritische nummer stelt vragen over geld en ongelijkheid met een scherp randje. De mix van maatschappijkritiek en luchtigheid geeft de EP een boeiende, diverse sfeer. Een mix van Rage Against The Machine, Crazy Town en de prachtige Limburgse taal, kan dat? Oh ja hoor, bij Opgeschaoren Troubadours bestaan hokjes helemaal niet en maken de heren en dames muziek die zij leuk vinden en die recht uit het hart lijkt te komen.

De EP eindigt met naar onze mening een prachtig slotstuk met het nummer ‘Jóngesdruim’ (Jongensdroom). Het is alsof je een brief schrijft naar een oude goede kameraad of vriendin. Terug naar de tijd waarin de jongensdromen ontstonden en dingen die nu voorgoed een plek hebben gekregen in ons hart. Een gevoelige snaar wordt hier wel geraakt, al is het vooral een warm en positief gevoel dat bij ons achterblijft na het luisteren. Je dwaalt af in je gedachten en wenst die verloren vriend of vriendin alleen maar het beste toe en hoopt stiekem elkaar gauw weer eens te treffen. Maar de bijzondere en mooie tijden die samen zijn gedeeld, die pakken ze ons niet meer af!

En zo komt er een einde aan onze luisterreis. Een reis door een zeer divers muzikaal landschap. Van bewustwording naar het even zeuren over de maatschappij. Van een liefdesbrief naar het proosten op betere tijden. Met deze EP hebben de dames en heren van Opgeschaoren Troubadours ons laten kennis maken met een fijne blend van genres. Of het nu de fijne flows en vlijmscherpe rapteksten waren in een Limburgs accent of de combinatie van bluesrock en drum & bass, wij zijn overtuigd geraakt van deze aanstekelijke formatie met hun toffe energie en gewaagde keuzes. Blief druime!