Grote dromen, kleine zaal: ISE en Norah Rhodes laten Volt gloeien Grote dromen, kleine zaal: ISE en Norah Rhodes laten Volt gloeien

Aan talent geen gebrek in de mooiste provincie van het land en Norah Rhodes is daar het glanzende bewijs van. Haar debuut-EP eerder dit jaar was een eerste vonk: vanavond in Volt zien we het vuur. Vorige maand spraken we haar en zagen een zowel bescheiden als zelfverzekerde artiest: "Ik vind veel van mijn dromen best realistisch. Een optreden in de AFAS? Waarom niet?" Ferme uitspraak voor een artiest wiens grootste optreden tot nu toe op Mama’s Pride is geweest, zou je kunnen denken. Maar wie de kleine zaal van Volt inwandelt iets na achten, weet dat dat niet eens zo gek gedacht is. Want Rhodes heeft iets wat goud waard is: liedjes die klinken als ingekleurde dromen. ‘Take Me For Granted’ zou bijvoorbeeld niet hebben misstaan als debuutsingle van Billie Eilish en onuitgebrachte nummers – en ja Norah, breng ze maar gewoon uit – als ‘More Than That’ en het Nederlandstalige ‘Ademnood’ vertellen verhalen van de mooiste soort. In het laatstgenoemde nummer vraagt Norah zich af: “Zie ik een toekomst voor me of vul het zelf in? / wat heb ik voor ogen, is het slim als ik begin / aan het sparen van stenen, voor het bouwen van mijn leven?”, terwijl de zaal ademloos toekijkt.
Soms voel je het gewoon: dit is nog maar het begin. Met een stem die je in beweging brengt en liedjes die je onthoudt, bouwt Norah Rhodes aan een carrière die onvermijdelijk lijkt.

Niet veel later stapt ISE het podium op. Met haar achttien jaar brengt ze niet alleen haar gitaar mee, maar ook een vleugje Vlaanderen – bijna de helft van het publiek spreekt Nederlands met dat heerlijke zachte accent. Toch vervaagt die voertaal zodra ISE begint. Moederziel alleen op het podium (oké, met af en toe een overenthousiaste stagehand), weet ze meteen de zaal stil te krijgen. En het geheim? Die stem. Een stem die ergens tussen een strelend slaapliedje en een snijdende gil balanceert, met een eigenheid die de zaal meermaals in collectieve “oh’s” en “ah’s” doet hullen. Of het nu haar jeugdige enthousiasme is, haar ontwapenende glimlach, of de heerlijke anekdotes tussen de liedjes door, het publiek hangt aan haar lippen.

Waar we in Nederland met de Popronde het talentencircuit afstruinen, doen ze het bij onze Zuiderburen net dat tikkeltje serieuzer: De Nieuwe Lichting, Sound Track én Humo’s Rock Rally. En ISE scheurde als een komeet door die eerste twee heen, met als resultaat een bliksemstart van haar carrière waar je u tegen zegt. In geen tijd stond ze op Pukkelpop en Rock Werchter, podia waar anderen jarenlang naartoe moeten werken. “Een zegen,” noemt ze het zelf, en dat straalt ze vanavond ook uit: “Begin dit jaar veranderde alles. Nu mag ik elke dag doen wat ik het allerliefste doe!” Dat succes? Daar zit de steun van Studio Brussel zeker voor iets tussen. Toch blijft ISE realistisch: “Veel mensen denken dat StuBru alles voor me regelt, maar dat is niet zo. Als ik niet hard blijf werken, verdwijn ik uit beeld.” Hulde voor ISE: het levende bewijs dat hard werken en bakken talent een geslaagd recept zijn.

ISE’s glimlach tussen de nummers door verlicht de hele zaal en de talentvolle basis in haar nummers is onmiskenbaar. Toch sluipt er gaandeweg een gevoel in dat er meer in het vat zit. Veel nummers beginnen een beetje op elkaar te lijken. Dat vormt geen obstakel, want ISE laat met onder andere ‘Powerless’ en ‘Illusion’ horen dat ze heerlijke popsongs kan schrijven. En dat nog titelloze demonummer? Dat heeft nu al hitpotentieel. Maar waar ligt haar toekomst? Wordt het een solocarrière of kiest ze voor een band? Gaat ze elektrisch, rock, of blijft ze bij haar subtiele, kwetsbare sound? Een vraag waar het publiek vanavond nog geen antwoord op krijgt, al brengt ze met ‘Goodbye Letter’ een glimp van die diepgang. Het emotionele verhaal voorafgaand aan haar debuutsingle geeft het nummer extra gewicht en plotseling valt alles samen: hier staat niet zomaar een zangeres, maar een artiest met het potentieel om te raken.

Met wat scherpere keuzes en een paar ijzersterke nieuwe nummers kan ISE de grote sprong maken. Tot die tijd kunnen wij alvast zeggen dat onze zuiderburen er een ongelofelijke zangeres bij hebben.