De sfeer is gemoedelijk, huiselijk bijna. We zitten aan een robuuste tafel in ‘De Biesenhof’, net buiten haar hometown Geleen. Althans, dat was het tot ze een paar jaar geleden de bakermat van Pinkpop verruilde voor Tilburg. Juist ja, de Rockacademie… 'What else?' Hier schreef ze vanaf haar negentiende de nummers die uiteindelijk belandden op Leaving Shadows Behind. "Die songs geven nog steeds een realistisch beeld. De EP is best breed, met verschillende onderwerpen. Met wat kleine liedjes en met liedjes die helemaal uitpakken. En dat is wat ik nu nog steeds doe." Want ondertussen is Ar-Jane natuurlijk gewoon doorgegaan met schrijven en componeren. "Ik denk dat het nu af en toe iets simplistischer is dan op de EP. Maar ik ben er nog steeds heel trots op." En dat is aan haar te zien, met een brede lach op haar gezicht. "Maar het is niet alleen het eindproduct. Het is ook hoe we dat hebben gedaan. Twee weken met de band, intensief in de studio. Ik ben best perfectionistisch, maar ik denk dat we het beste eruit hebben gehaald." Ze formuleert duidelijk en weet heel goed waar ze het over heeft, en wat ze wil. "Ik had ook de volledige verantwoordelijkheid over alles. Alles zelf gepland, zelf geregeld: het geld, de mensen aansturen. Nog wel in een periode dat ik mij best slecht voelde. Maar dat heb ik toch maar even zelf bereikt."
De titel dekt duidelijk de lading van haar songs: Leaving Shadows Behind. "Het gaat over dingen leren loslaten terwijl je volwassen wordt. Ook het artwork sluit daarbij aan. Op de foto zie je een donker bos om mij heen, terwijl ik omhoog kijk. Naar het licht en waar dat vandaan komt. Als je leert loslaten, dan komt er ook iets nieuws voor in de plaats… en iets beters." Melancholisch? "Jazeker, ik zie mijn muziek als melancholische indiepop. En ik ben inderdaad zelf soms ook wel zo. Maar in melancholie zit ook een bepaalde nostalgie, een beetje terug kijken." Lachend: "Dat doe ik soms ook te veel. Maar dat is ook wel weer leuk, want je kijkt ook terug naar de mooie tijden. En dat kan ik weer goed kwijt in mijn muziek. Zo verwerk ik dingen. Ik schrijf eigenlijk het gemakkelijkst als mij iets dwars zit. Ik ben nu gewoon heel happy en dan vind ik dat misschien iets lastiger. Maar dat is ook iets wat ik moet leren."