Ar-Jane bracht in 2023 haar debuut-EP 'Leaving Shadows Behind’ uit. Vijf mooie, melancholische songs waarin ze zichzelf durft bloot te geven. Songs over onzekerheden, verdriet, zelfreflectie en mentale gezondheid. Ook live zet ze een sterke, muzikale persoonlijkheid neer. Geen wonder dat Ar-Jane is genomineerd voor de Limburgse Popprijs als ‘De Belofte’. En nieuw materiaal is al onderweg. Dus hoog tijd voor een gesprek met Arjanne Beukers, alias Ar-Jane.

De sfeer is gemoedelijk, huiselijk bijna. We zitten aan een robuuste tafel in ‘De Biesenhof’, net buiten haar hometown Geleen. Althans, dat was het tot ze een paar jaar geleden de bakermat van Pinkpop verruilde voor Tilburg. Juist ja, de Rockacademie… 'What else?' Hier schreef ze vanaf haar negentiende de nummers die uiteindelijk belandden op Leaving Shadows Behind. "Die songs geven nog steeds een realistisch beeld. De EP is best breed, met verschillende onderwerpen. Met wat kleine liedjes en met liedjes die helemaal uitpakken. En dat is wat ik nu nog steeds doe." Want ondertussen is Ar-Jane natuurlijk gewoon doorgegaan met schrijven en componeren. "Ik denk dat het nu af en toe iets simplistischer is dan op de EP. Maar ik ben er nog steeds heel trots op." En dat is aan haar te zien, met een brede lach op haar gezicht. "Maar het is niet alleen het eindproduct. Het is ook hoe we dat hebben gedaan. Twee weken met de band, intensief in de studio. Ik ben best perfectionistisch, maar ik denk dat we het beste eruit hebben gehaald." Ze formuleert duidelijk en weet heel goed waar ze het over heeft, en wat ze wil. "Ik had ook de volledige verantwoordelijkheid over alles. Alles zelf gepland, zelf geregeld: het geld, de mensen aansturen. Nog wel in een periode dat ik mij best slecht voelde. Maar dat heb ik toch maar even zelf bereikt."

De titel dekt duidelijk de lading van haar songs: Leaving Shadows Behind. "Het gaat over dingen leren loslaten terwijl je volwassen wordt. Ook het artwork sluit daarbij aan. Op de foto zie je een donker bos om mij heen, terwijl ik omhoog kijk. Naar het licht en waar dat vandaan komt. Als je leert loslaten, dan komt er ook iets nieuws voor in de plaats… en iets beters." Melancholisch? "Jazeker, ik zie mijn muziek als melancholische indiepop. En ik ben inderdaad zelf soms ook wel zo. Maar in melancholie zit ook een bepaalde nostalgie, een beetje terug kijken." Lachend: "Dat doe ik soms ook te veel. Maar dat is ook wel weer leuk, want je kijkt ook terug naar de mooie tijden. En dat kan ik weer goed kwijt in mijn muziek. Zo verwerk ik dingen. Ik schrijf eigenlijk het gemakkelijkst als mij iets dwars zit. Ik ben nu gewoon heel happy en dan vind ik dat misschien iets lastiger. Maar dat is ook iets wat ik moet leren."

En geleerd heeft ze zeker. In het echte leven én op de Rockacademie, waar ze ook de band rondom haar heen heeft gevormd. "Daar ben ik echt veel gaan schrijven. Maar daarvoor ook al. Op mijn vijftiende schreef ik mijn eerste liedje, vanaf mijn zestiende of zeventiende deed ik dat al regelmatig." Ze zat toen nog op de middelbare school. "Zangeres worden… dat was echt wel een droom. Alleen leek die een beetje onmogelijk. Ik was toen ook heel veel bezig met handballen, op best hoog niveau. En ik wilde me helemaal geven aan één hobby. Op mijn zestiende raakte ik geblesseerd. Toen ging ik helemaal voor de muziek." Mede door haar ervaring met een schoolmusical. "Toen voelde ik dat het echt cool is om op een podium te staan. Je gezien te voelen. Maar ook dat je iets kan geven aan de mensen." Het bleek steeds duidelijker dat ze talent had. "Ik won Kunstbende en werd aangenomen op de Rockacademie. Dat gaf mij vertrouwen. Dus ook de nominatie voor de Popprijs Limburg is echt superfijn. Zo van: "Je bent goed bezig. Je kunt door naar een volgend level"."

Ar-Jane heeft duidelijk haar inspiratiebronnen en kan daarover enthousiast raken: "Phoebe Bridgers! Hoe zij schrijft over iemand… dan voel je heel erg dat je die persoon ook leert kennen. Ze beschrijft de dingen zo specifiek dat ik me er echt bij betrokken voel. Het is niet dezelfde situatie, maar toch voelt het zo… En ik luister ook heel veel naar Lizzy McAlpine." Nog net niet verontschuldigend klinkt het: "Maar ook Taylor Swift vind ik echt heel goed. Goede songwriter, goede zakenvrouw. En ze blijft zich vernieuwen. Ze heeft ook een heel directe schrijfstijl. En daar houd ik van, gewoon zeggen waar het op staat. Cool, dat je jezelf bloot zo durf te geven."

Ze is dan wel (nog) geen Taylor Swift, maar op haar EP durft Ar-Jane zich ook bloot te geven. Leren we haar kennen door haar lyrics? "Ja, dat was ook mijn doel op de EP. Met vijf nummers die net iets anders van mij belichten. En dat bloot geven: Ik heb dat nooit zo lastig gevonden in mijn muziek. Ik deed dat al van begin af aan. En ik stond al vaker op een open podium." En in het echte leven? "Daar heb ik er ook niet zoveel moeite mee. Tenminste bij vertrouwde mensen..." Ze lacht: "Ik denk achteraf soms wel: "Waarom heb dat nu weer gezegd?"." Zo klinkt het nummer ‘Sorry’ misschien als een groot zelfbeklag. "Maar nee, voor mij is het meer kritisch naar jezelf kijken en daarmee een moeilijk proces kunnen afsluiten. En het is misschien wel het meest pure nummer van de EP. Ook het meest folkachtig, waar ik zelf ook veel naar luister." Aan het andere eind van het spectrum zit 'Living In A Lie'. "Die is het meest uptempo." Met die mooie blazers erbij… "Ja, daar ben ik super trots op."

Ook in dit gesprek durft Ar-Jane zich bloot te geven. Niet voor niets stelt ze zelf: kwetsbaarheid is kracht. "Dat past bij mij en mijn muziek. Je bent dan eerlijker en de wereld wordt daardoor ook een betere plek. Als je voor jezelf kunt toegeven dat je je niet fijn voelt, of dat je ergens mee zit…  Dan is dat alleen maar goed, dus krachtig. Dat wil ik in mijn songs en optredens ook meegeven: stel je kwetsbaar op. Ik wil dat mijn publiek dat ook zo ervaart: dat je je gehoord en begrepen voelt. Een concert is soms misschien wel zwaar en somber, maar het is een plek is waar dat mag. Waar je je getroost voelt en dan weer naar huis kan gaan." Een duidelijke levensvisie… "Ja, dat hoop ik met mijn nieuwe muziek ook te doen. En daar weer meer mensen mee te bereiken."

Inderdaad, want de EP Leaving Shadows Behind is een mooie momentopname. Een weergave van de tijd tussen pakweg haar negentiende en tweeëntwintigste jaar. Ar-Jane is nu weer wat ouder én weer wat verder in haar carrière. Tijd voor nieuw werk dus! Ze straalt meteen: "Ja, op 22 november komt de single ‘Slip Away’ uit. Opgenomen toen we de EP maakten. Ik vind hem echt cool en ben blij dat ik hem nu alsnog kan uitbrengen. Het is meteen ook de eerste single van een nieuwe EP, die volgend jaar uitkomt. De planning is in het najaar." Maar wij kunnen niet wachten, dus: wordt die echt anders of wordt het een logisch vervolg? "Dat laatste, een logisch vervolg. Ik ben nooit iemand van rigoureuze beslissingen of grote veranderingen. De nieuwe nummers hangen dus nog in dat straatje. Maar ík vind het tof, dus ik ga dat doen."

We zijn natuurlijk heel benieuwd. Met zo’n verleden kan de toekomst bijna alleen maar goed gaan, toch? Te beginnen met de single ‘Slip Away’ en dan een nieuwe EP. O ja, en natuurlijk de nominatie voor de Popprijs Limburg 2024. De uitreiking vindt plaats op 8 december in de Muziekgieterij in Maastricht. Opletten allemaal, want Ar-Jane is heel duidelijk: kwetsbaarheid is kracht… háár kracht!