Mama's Pride 2024: dag 1 Mama's Pride 2024: dag 1

Traditiegetrouw valt Mama’s Pride in het weekend van Moederdag. De weergoden zijn de mama’s gunstig gestemd deze 28ste editie. Het was de afgelopen dagen droog en ook vandaag schijnt de zon. Gelukkig zorgen de bomen en slim geplaatste tenten voor de nodige schaduw. Er zijn verschillende podia en qua programmering is er voor ieder wat wils. Voor live optredens moet je naar de Main Stage, Volt stage en de Wilhelmina Stage. Wie meer houdt van een dansje komt zeker aan zijn trekken bij de Breakfast Club, Mama's Danstent en Kunstbende Limburg On Stage. Aan de kinderen is ook gedacht: er is een fleurige kids area waar kan worden geschminkt en geknutseld.

We gaan door naar The Mocks. Drie jonge gasten die in het voorjaar hun debuutalbum uitbrachten. We horen energieke ritmische nummers die ons terug slingeren naar de sixties sound van onder andere The Who. Wat hier ook aan bijdraagt; het album is volledig analoog en op vintage apparatuur opgenomen en op het podium staan prachtige vintage versterkers. De bandleden zijn gekleed in sixties rock ‘n roll outfits met matchende kapsels. Een supergaaf geheel om te zien en om naar te luisteren. Ze openen met de gelijknamige single van hun debuutalbum ‘Do You Want Me Too?’ De energie spat er gelijk van af en ook de moves komen uit de sixties. Muzikaal spelen de heren goed op elkaar in. In traditie met het genre worden er lange gitaarsolo’s gespeeld waarbij de drie mannen helemaal opgaan in hun muziek. Aan het eind van de show kondigen The Mocks hun eerste clubtour aan. Hierbij maken ze ook een passage in de Nieuwe Nor op 3 oktober.

De avond valt en het is tijd dat we de dansbenen strekken. Julia Sabaté is bezig met een flinke opmars in Nederland en zeker ook in Spanje. De Spaans-Nederlandse stond eerder dit jaar op Eurosonic Noorderslag en trad ook al op in Bilbao en Madrid. Haar elektronische nummers zijn dansbaar en haar teksten doorspekt van persoonlijkheid. Bij opkomst loopt Julia gelijk helemaal door naar de voorkant van het podium. Door deze actie eist ze de aandacht van het publiek. Een aandacht die gedurende het optreden niet meer verslapt. Julia heeft een dijk van een stem en fantastische moves die het podium helemaal opvullen. Vooral ‘La Ladrona’ en ‘DALIA’ maken indruk. Haar nummers zijn goed geproduceerde elektronische hoogstandjes. Live zijn twee bandleden verantwoordelijk voor het kenmerkende geluid. In razend tempo wisselen ze drums, drumpads en andere instrumenten met elkaar af, waardoor het muzikaal staat als een huis. Helaas staat Julia op korte termijn niet meer op een podium in de buurt. Wie haar live wil zien kan het beste afreizen naar Nijmegen. Hier staat ze 17 juli op het Valkhof Festival.

De grootste naam op het affiche van zaterdag is ongetwijfeld de Britse band STONE. Vorig jaar stonden ze op Best Kept Secret en in juli wacht hen de mainstage van Rock Werchter. Tijdens ‘Firestarter’ van The Prodigy komen de muzikanten een voor een het podium op. Leadgitarist Elliot Gill loopt naar voren en maakte een diepe buiging. Hij kijkt een beetje verbaasd op. Denkelijk wordt Gill normaal gesproken onder luid applaus onthaald door een grote groep fans. Daar is in Geleen helaas geen sprake van. Het veld voor de Main Stage staat goed vol maar iedereen lijkt een beetje af te wachten. Ook zanger Fin kijkt enigszins beduusd als hij het podium op stormt. Een introductie lijkt op zijn plaats. Fin stelt de band voor en benoemt dat ze uit Liverpool komen. Vervolgens beginnen ze aan hun set.

Muzikaal vindt het viertal elkaar snel. STONE tourt al een dik jaar en de ervaring sijpelt door in hun performance. Bassist Sarah beweegt fantastisch mee op de muziek maar wie echt de aandacht trekt is frontman Fin. Meermaals loopt hij naar voren en doet hij pogingen om het publiek op te zwepen. Met zijn knalgele t-shirt en een cheeky attitude is het een verschijning waar je niet van kan wegkijken. Het tweede nummer dat ze brengen is de hit ‘I Gotta Feeling’ waarbij ook gitarist Elliot ruim gebruik maakt van het podium. Ook bij ‘If You Wanna’ gaat de band los. Verder in de set volgt een goede cover van The Red Hot Chili Peppers’ ‘By The Way’. Ze eindigen met ‘Money (Hope Ain’t Gone)’. Een nummer dat gaat over de hoop op een betere toekomst en struggles die gemoeid gaan met opgroeien in Gen Z. Waar wij vooral op hopen is dat bij het volgende optreden meer Gen Z’ers aanwezig zijn om de band de liefde te geven die ze verdienen. Ondanks een strakke set en een goede performance kwam het in Geleen niet helemaal van de grond.