Phoenix Ashes herrijst en iedereen zal het weten Phoenix Ashes herrijst en iedereen zal het weten

Het Weertse SugarPunch! mag als eerste het podium betreden vanavond. De band probeert voet aan de grond te krijgen in het (Limburgse) alternatieve circuit met hun mix van rock en poppunk en deed eerder al mee aan de Popronde. Zangeres Janneke Teunissen en gitarist Michael Seuren zijn de boegbeelden van de band. De band opent ietwat bescheiden, maar bij het tweede nummer ‘Let you fall’ gooien ze de schroom van zich af. Het nummer bevat een bloemlezing van het geluid dat de band wil laten horen. Melodieuze opbouw, een catchy refrein, een stevig riffje en afwisselende zang. De stem van Janneke is prima, vooral bij de hardere stukken, maar is wel fragiel. Tijdens de solo’s danst ze als een volleerd cheerleader met de muziek mee. De nieuwe single ‘His girl now’ vormt het middelpunt van de setlist. Gitarist Michael zorgt voor de nodige interactie met het publiek, dat duidelijk nog even goed wakker geschud moet worden. Bij afsluiter ‘I want it all’ slaat de vonk wel even over. Na het optreden spraken we nog met de 96-jarige oma van Janneke. Zij was voor het eerst bij een optreden van haar kleindochter en hoopt nog vele optredens te mogen bezoeken. Oordopjes had ze niet nodig, want ze had haar hoorapparaat voor het gemak even uitgeschakeld. Zo zie je maar weer: you’re never too old to rock!

Daarna is het de beurt aan het Duitse Darkk. Zij zijn afkomstig uit de regio Aken en zij spelen vandaag dan ook een soort thuiswedstrijd. Op de parkeerplaats zien we in ieder geval genoeg auto’s met Duitse kentekenplaten. Voor de band is het de allereerste liveshow ooit, maar de leden hebben al behoorlijk wat ervaring. De kern van de band bestaat bijna volledig uit ex-leden van Start A Revolution. Die band timmerde vanaf 2012 flink aan de weg, maar na het wegvallen van de zanger werd het stil. En nu is er dus de comeback onder een andere naam en met zangeres Kim. Zij is een opvallende verschijning tussen vier bomen van kerels. We horen vandaag voor het eerst het repertoire en dat is een fijn welkomstcadeau. De muziek laat zich het best omschrijven als uptempo, technische nu-metal met een constant groovende basgitaar en stevig drumwerk. De zang klinkt enigszins nasaal en is niet heel prettig, maar dat wordt dan wel weer gecompenseerd met goede screams. De set is helaas vrij kort en wordt afgesloten met een krakkemikkige coverversie van ‘You spin me round (like a record)’: de 80’s hit van Dead or Alive. Jammer dat de band deze keuze maakt en niet nog een eigen nummer speelt, want die sloegen wel aan. In elk geval is dit een band om in de gaten te houden.

Onder begeleiding van een snoeiharde dubstep-intro betreden de heren en dame van Phoenix Ashes het podium. Geen tijd voor een rustig begin, want deze band staat (letterlijk en figuurlijk) te springen om een nieuwe zegetocht te starten. Na een succesvolle periode voor de coronapandemie ging de band door een moeilijke tijd. Na bijna vijf jaar is de stilte doorbroken en gaat de band er weer vol tegenaan. De setlist bestaat uit een mix van oudere en nieuwe nummers, waarbij opvalt dat de nieuwe nummers een stevigere sound hebben en de band met één been een stap naar de metalcore zet, maar het andere been in de kenmerkende post-hardcore laat staan. Exemplarisch voor die stap is het nummer ‘Oceans’. Die nieuwe single komt over twee weken uit en is het absolute hoogtepunt van deze avond. Het nummer start met piano en samenzang van de hele band, gaat over in een hardstyle technobeat en die wordt genadeloos weggevaagd door puur gitaargeweld. Bij deze song merk je ook hoezeer de band het spelen gemist heeft en alle energie wordt in dit nummer gelegd. Het is een mooie, gelaagde song met melodie en een riff die tussen je oren blijft hangen. De samenzang en afwisseling in de vocals dragen de nummers naar een hoger niveau. De visuals moeten voor ondersteuning zorgen, maar vallen helaas een beetje in het niet door de opstelling van extra licht op het podium. De show wordt afgesloten met ‘Sheep amongst wolves’ en een stukje publieksparticipatie. De honger zal nog lang niet gestild zijn en ook van onze kant uit kunnen we zeggen dat dit naar meer smaakt.