ParkCity Live 2024: dag 2 ParkCity Live 2024: dag 2

Het is zondagmiddag 13 uur als Parkcity Live de tweede festivaldag aftrapt. Hoewel alle weerapps de hele dag zware bewolking aangeven, start opener Lotte Walda met uitzicht op een zonnig Bekkerveld. En laat dat nou precies zijn wat past bij de muziek die zij met haar band te horen brengt. Ze trapt af met ‘The Old Bridge’, een song met een dun aangelegd country sausje, en ‘Honour Life’, dat een nostalgisch gevoel geeft zonder dat we het lied eerder gehoord hebben. Door de conga’s en de accordeon die samen met drums en gitaren Walda bijstaan, wanen we ons heel even op een zomerse vakantie. Ondanks dat het niet de meest poppy muziek is en er duidelijk wereldse invloeden in de nummers verworven zitten, is het gros alsnog lekker catchy. Vooral ‘I wonder’ slaat aan bij het publiek, een lied met een latin tintje. De uit Heerlen afkomstige zangeres is zeer geschikt als opener dag 2. Als afsluiter kan haar meest populaire plaat ‘Let it Flow’, met meer dan 12 miljoen streams, natuurlijk niet ontbreken. 

We hobbelen snel het ietwat rommelige veld over naar de Tent van Lex. Daar staat namelijk Glam A Bam!, een superjonge glamrockband die een mix brengt van opgefriste rocksongs en eigen nummers. De vijfkoppige band bestaat uit derdejaarsstudenten van het Vista College in Heerlen die net een stage bij de Nieuwe Nor hebben afgerond. En muziek spelen kunnen ze, want zelfs een ongetraind rock-oor hoort dat dit potentie heeft. De stagepresence voelt af en toe nog ietwat onwennig, maar dat neemt niet weg dat er duidelijk talent te zien is. We zijn het meest onder de indruk van ‘I am who I am’, een lied geschreven door de band zelf. Ze toveren een aantal prideflags het podium op en spelen het nummer dat hen duidelijk het dichtst bij het hart ligt. Zijn ze al klaar voor de mainstage? Nee, maar potentie hebben deze vooruitstrevende jongelingen zeker.

Dan is het tijd voor Claude, die een aanstekelijke hoeveelheid energie heeft die hij de gehele set blijft vasthouden. Zelf heeft hij een handjevol singles (en hits!), maar laat aan het publiek bij de mainstage alvast weten dat zijn nieuwe album eraan komt. Zijn liedjes, zoals ‘Ladada (Mon dernier mot)’ of ‘Layla’ zijn een combinatie van Nederlandse en Franse teksten, gewikkeld in een lekker in het gehoor liggend popjasje. Doordat hij zelf nog geen uur vullend programma aan eigen liedjes heeft, komen er verschillende covers voorbij die naadloos aansluiten bij zijn repertoire, zoals Stromae of een mooie versie van ‘La vie en rose’ van Edith Piaff. Claude weet met zijn afwisseling van uptempo songs en ballads en zijn charisma de aandacht van het druk kletsende Bekkerveld vast te houden.

Chef' Special staat als volgende op het menu. Leadzanger Joshua Nolet staat bekend om zijn haast eindeloze energie zodra hij het podium beklimt, maar vandaag is dat even anders. Al vrij vroeg in de set laat hij dan ook aan het publiek weten dat hij herstellende is van een hernia operatie: “Maar we gaan er alsnog een feestje van bouwen, Heerlen!” Echter lijkt dit heel moeilijk te zijn zonder een leadzanger die de boel op zijn kop kan zetten. De liedjes klinken goed en ook alle hits komen voorbij. De band speelt perfect en de vlaggen worden traditiegetrouw voor één van hun grootste hits, ‘Amigo’, het podium op getoverd, maar zelfs dat lijkt ze niet te redden. De band gaat duidelijk het gevecht aan om de aandacht van de bezoekers te winnen en vast te houden. Maar los van enkele uitschieters en met een logische reden, hebben ze deze strijd voor nu helaas verloren.

We zoeken de andere kant van het terrein op en betreden de Dance Area voor een portie foute nostalgie, want niemand minder dan raveduo 2 Unlimited treedt hier op voor een bomvolle tent. Het is duidelijk dat wij niet de enige zijn die zin hebben in een lekkere throwback, want zelfs ver buiten de tent staan er nog mensen om een glimp op te vangen en mee te bouncen op de housebeats. En ze stellen niet teleur: vette visuals, het volume op standje maximaal en alle hits passeren in een half uur back-to-back het strijdtoneel. Als ze op het einde ‘No Limit’ draaien, host de tent bijna uit zijn groeven. Voor heel even zijn we terug in de 90’s.

We sluiten af met Lost Frequencies. Deze uit België afkomstige dj staat als headliner voor de grootste uitdaging van de dag: er hangt namelijk een grote regenwolk boven Heerlen die de eerste twintig minuten van zijn set teistert. Hierdoor is het veld leger dan Lost Frequencies, de artiestennaam van Felix de Laet, zou verdienen. Want voor een gemiddelde dance liefhebber, of een festivalbezoeker die de hele dag van biertjes heeft genoten en nu even lekker wilt stampen, doet De Laet alles goed. Hij gooit de ene beatdrop na de andere en weet met rook- en vuureffecten het publiek op te zwepen. Het is niet de meest soepele dj-set die we ooit hebben gehoord, doordat er gebruik wordt gemaakt van rauwe en ietwat lompe dancetunes die niet voor iedereen weggelegd zijn. Toch kunnen we niet ontkennen dat we keihard meegaan op die beats, met of zonder regen. Als hij richting het einde ook nog op de dj booth klimt om mee te springen met het publiek en het zo nog een tandje opzweept, kunnen we spreken van een entertainende headliner. Eentje die er alles aan doet om het festival tot een goed einde te brengen en daarin slaagt!