Voor Lesoir is deze avond een thuiswedstrijd. De band uit Maastricht staat op het punt om het zesde studioalbum uit te brengen en de setlist bestaat dan ook voor een groot deel uit nieuwe nummers. Met het titelnummer ‘Push Back The Horizon’ worden we meteen ondergedompeld in de kenmerkende sound: sfeervolle progrock, meerstemmige zang en natuurlijk de onmisbare dwarsfluit van leadzangeres Maartje Meessen. Het nummer lijkt ons mee te nemen op een soort droomvlucht, maar dan wordt opeens het distortion pedaal ingedrukt en werkt het nummer toe naar een mooie climax. Ook bij ‘Babel’ is dit het recept en horen we wederom de mooie mix van energie, melodie en de dwarsfluit. De aandacht van het publiek verslapt af en toe bij de rustige nummers, maar bij de energieke stukken veert iedereen weer even op. Hoogtepunt van het optreden is ‘Dystopia’, een instrumentaal nummer met een spoken word intro. De titel van het nummer is goed gekozen, want het ontspint zich tot een dystopisch geheel. Technisch ijzersterk uitgevoerd. Lesoir eindigt sereen met ‘Two Faces’ en mag vooruitkijken naar de release van het album. Een plaat die hoge ogen zal gooien bij de liefhebbers van sfeervolle progrock.
Het Openluchttheater is goed gevuld, want er zijn kennelijk nog veel fans van progrock (waaronder veel Duitse en Belgische liefhebbers) blijven hangen in Valkenburg na een weekendje Midsummer Prog Festival. Zij mogen vandaag nog genieten van Motorpsycho en Lesoir.
Lesoir
Motorpsycho
De zon wordt langzaam verdreven door dreigende wolken als de heren van Motorpsycho het podium betreden. We krijgen vandaag een bloemlezing van hun oeuvre voorgeschoteld. Deze Noorse band bracht vorig jaar het vijfentwintigste album uit, dus ze hebben een enorm repertoire om uit te putten. Met de uitstekende nummers ‘Mad Sun’ en ‘Pyscholab’ wordt de avond geopend en de vonk met het publiek slaat meteen over. “We spelen vandaag alleen maar kortere nummers, want we hebben nogal eens de neiging om het uit de hand te laten lopen,” klinkt het bij aanvang van het concert. Deze belofte houdt gelukkig geen stand, want Motorpsycho is op zijn best als ze los mogen gaan in hun psychedelische improvisaties.
Tijdens ‘Mountain’ worden de hemelsluizen opengezet en krijgt het nummer het gewenste effect: een stroperige riff in de stromende regen en vanaf de tribunes lopen mensen naar voren en gaan tegen het podium staan. Dit komt de interactie met de band en het speelplezier alleen maar ten goede. Poncho’s worden uitgedeeld aan de mensen die stug op de bankjes blijven zitten, een mooie geste van het theater. De ellenlange gitaarsolo’s tussen de stevige riffs zorgen voor een nostalgisch gevoel bij dit nummer en je waant je even in de jaren ‘60 of ’70. “You love dancing in the rain? You bunch of hippies!”, roept drummer Ingvald. Ondertussen zwelt de regen verder aan en eindigt het nummer in een keiharde apotheose van riffs en drums.
Een vreemde eend in de bijt is de nieuwe single ‘All My Life (I Love You)’. Bijzonder vrolijk en uitgelaten wordt er gedanst en meegezongen. Ook klassiekers als ‘Hey Jane’ en ‘Psychonaut’ ontbreken vandaag niet en zorgen voor momenten van extase bij de fans vooraan. Het voorlaatste nummer is de knaller ‘Hyena’ en hiermee wordt de regen ook weggeblazen en kunnen de poncho’s uit.
De band eindigt met ‘Into the sun’, een cover van Grand Funk Railroad. Qua zang zijn Bent Saether en Hans Magnus Ryan niet de allerbesten, maar dat compenseren ze met een tomeloze energie en creativiteit. Deze band is niet voor niks een van de pioniers in dit genre.