‘Frydom’ van The Whims of the Great Magnet ‘Frydom’ van The Whims of the Great Magnet

Sander had de meeste nummers van dit album al opgenomen voordat hij met de band, aan het einde van de zomer in 2023, bij elkaar kwam. Zo staan ‘Same New’ en ‘Reborn’ ook al op het eerder uitgebrachte livealbum, echter hebben de nummers nu een kop en staart gekregen waardoor er minder ruimte is gelaten voor improvisatie. De lang uitgesponnen klanken op de liveversie van ‘Same New’ zijn in tijdsduur zelfs met tweederde teruggebracht waardoor er een meer uitgeklede, radiovriendelijke versie overeind blijft staan. Haagmans laat ons in deze grauwe winterdagen verlangen naar de zon met zijn prettige retro laidback stemgeluid.

Het eerste nummer op het album ‘…now that I lost your attention’ zou kunnen verwijzen naar de uitgestrektheid van de nummers op het eerdergenoemde livealbum. De vaak spontane en ongestructureerde jamsessies zorgden er toen soms wel voor dat we de aandacht in de nummers wat kwijtraakten. Maar net als we denken dat dit bij het openingsnummer ook weer dreigt te gebeuren, schakelt de band een versnelling zwaarder en wanen we ons in een warm stonerrockbad midden in een woestijn in het Limburgse Heuvellandschap.

Hoe anders klinken dan weer de eerder uitgebrachte singles ‘Baby Blue (Hit Song)’ en ‘Sunstroke Serenade’. De nummers zijn een stuk toegankelijker en gestructureerder dan we tot nu toe gewend zijn en neigen zelfs naar een vaste vorm met goede refreinen. ‘Baby Blue’ heeft aan het begin een funky vibe, maar wordt naar het einde toe veel meer gelaagd met fuzz-gedreven gitaren zoals we die van Kyuss gewend zijn. De luie maar aanstekelijk repetitieve riffs in ‘Sunstroke Serenade’, wiegen je langzaam in hypnose. Maar ook nu weten The Whims halverwege het nummer met veel fuzz een geweldig stuwende groove aan het nummer toe te voegen.

In het minimalistische ‘it’s a good day to shower in the nude’ wordt een desolaat klinkende gitaar enkel ondersteund door het marcherende drumgeluid van de plaatselijke schutterij St. Sebastianus en de autosnelweg. In ‘Only Jams in Major’ is er een belangrijke plaats weggelegd voor de drums die bijna jazz-achtig klinken en het lijzige gitaargeluid feilloos ondersteunen, wat het nummer een fijne relaxtheid meegeeft. De naamloze bonustrack is wat ons betreft een waardige afsluiter. Op deze geluidscollage etaleert Sander Haagmans zijn experimenteerdrift door deze keer enkel en alleen gebruik te maken van elektronische klanken. 

Op Frydom weet Sander Haagmans een mooie balans te vinden tussen intuïtieve, geïmproviseerde muziek aan de ene kant en structuur en refrein aan de andere kant. De zelfbenoemde 'slacker mellow yellow stoner jam' band weet nu, in tegenstelling tot op het eerdergenoemde livealbum, wel onze volle aandacht erbij te houden en levert een divers en interessant album af waarop ook ruimte is voor minimalisme en experiment. We zijn erg benieuwd hoe het creatieve proces gaat plaatsvinden nu Haagmans zich omringd heeft met drie andere muzikanten. Dit album laat in ieder geval groei zien en zal net als zijn voorgangers worden uitgebracht op een cassettebandje, een niche-optie die de voorkeur geniet voor de man die dit album helemaal zelf heeft opgenomen. De losse en ongepolijste productie klinkt ruw maar draagt zeker bij aan de authentieke en ongekunstelde vibe die de band (of Haagmans) uitstraalt. Ons resteert niks anders dan zo snel mogelijk op zoek te gaan naar een oude cassetterecorder. The Whims of the Great Magnet treden op 21 maart op in het Landbouwbelang in Maastricht en op 28 maart in de Nieuwe Nor in Heerlen.