Een goed gevulde zaal en een fijne sfeer zijn goede voortekenen als wij het Parkstad Limburg Theater in Heerlen binnenlopen. Waar S10 dit jaar nog te bewonderen was op Pinkpop, staat de Koningin van de Nederlandse alternatieve pop in het najaar in theaters op de planken. Intiem, oprecht en met weinig poespas vertelt S10 haar verhaal waarbij veel hevig emotioneel beladen nummers de revue passeren. Er zijn geen handen in de lucht te zien, geen springende mensen en wordt al helemaal niet gecrowdsurft vanavond (zoals ze op Lowlands nog deed met bestie Froukje). Vanuit de luie, zeer comfortabele stoel worden wij meegenomen op een muzikale reis en geeft de zangeres met haar band ons een kijkje in haar tot op heden zeer turbulente leven.

Alsof we ons voor even in de droomvlucht begeven en er een sprookje verteld wordt. Zo begint vanavond de show met een gedichtje over Stien, “Stientje Pientje, je zou haar kunnen zien op een bankje met een sigaretje, Stientje Pientje. Gelukkig met een sigaretje zoals Ramses zou zeggen”. Terwijl een mannelijke stem de intro verzorgt, staat de band al klaar en verschijnt ook Stien langzaam schuifelend op het podium. Gekleed in het wit en geheel in stijl draagt de zangeres vandaag een T-shirt van kledingmerk TEARS, afkomstig uit Heerlen. Een groot wit gordijn (dat op sommige momenten prachtig wordt verlicht) is het decor en vanaf het eerste nummer ‘Straten versieren met Bloemen’ stijgt S10 op naar grote hoogtes.

Waar het begin van het optreden nog dromerig genoemd kan worden ontstaat er tijdens het nummer ‘Van Kant’ een serieuzere lading en zien we hoe muziek als therapie kan werken. ‘’Ik maak mezelf nog van… kant, ik maak mezelf nog van… kant, ik maak mezelf nog van… kant”, zijn de repeterende woorden in dit liedje waar S10 blijk geeft van haar minder stabiele en moeilijkere fases in haar leven. Er staat een vrouw op het podium die zich niet anders lijkt voor te doen dan haar pure zelve. Met haar mooie, pure kanten maar zeker ook met haar minpunten en tekortkomingen. Tja, alleen ‘Maria’ is heilig.

Ergens halverwege komt ‘Vleugels’ voorbij. Hadden wij opname apparatuur bij de hand gehad en hier op play gedrukt dan was dit een vlekkeloze opname geworden. Wat zeer bewonderenswaardig is, daar Stien aan het begin van de show nog aangeeft herstellende te zijn van een griep. Zo nu en dan horen wij dan ook een wat hese stem en dit past eigenlijk perfect bij de artieste. Soms wat broos in de hogere tonen maar daardoor met precies genoeg breekbaarheid en oprechtheid waardoor het verre van storend wordt. S10 is ziekelijk goed vanavond.

Het is muisstil in de zaal en S10 heeft de volledige aandacht van haar publiek opgeëist.  Door geen minuut te vervelen, vliegt er een uur voorbij. De zangeres vertelt tussen de nummers door dat ze ooit eens les geeft gehad van een veel te strenge lerares. Het weerhield haar er niet van om muziek te maken, gelukkig maar en ze pakt vervolgens haar akoestische gitaar bij de hand om ons te trakteren op een fijn akoestisch en gevoelig nummer. Geïnspireerd door een van haar jeugdhelden, Jim White, brengt S10 een cover van het nummer ‘A good day to chase Tornado’s’ ten tonele. Er volgen nog prachtige covers van ‘Kronenburg Park’ (Frank Boeijen) en ‘Paris, Texas’ ( Lana Del Rey) en zo komen wij bij het einde van deze heerlijke, boeiende en vermakelijke avond.

“Kijk mama, ik ben vrij mama”. Vogelvrij en met geen blad voor de mond gaf S10 vanavond een puike show weg. Werkelijk iedere seconde hing het publiek aan haar lippen en gaf de zangeres en haar band alles wat ze konden geven. Een zittend publiek vermaken met nummers die schreeuwen om op te bewegen is geen makkelijke klus. Deze klus werd geklaard en tot in de puntjes was het vermakelijk en goed verzorgd. Rest ons nog maar een ding te zeggen. S10 zit voorlopig goed op de troon van de Nederlandse alternatieve popmuziek en gaat dan ook helemaal nergens heen.