Na een pauze van een aantal jaar kwam Phoenix Ashes eind 2023 plotseling weer in de schijnwerpers. De Limburgse posthardcoreband maakte hun comeback met een optreden op The Rock Circus Festival en bracht eerder dit jaar de singles ‘Oceans’ en ‘Defiance’ uit. Nu sluiten ze het jaar af met de knallende EP 'The End of the World', waarmee ze laten horen dat hun wederkeer allesbehalve vrijblijvend is.

Phoenix Ashes is een Limburgse posthardcoreband, die tegenwoordig ook de meer progressieve randjes van het genre niet schuwt. Dit meer vernieuwende geluid heeft de band samen ontwikkeld met Erwin Hermsen van Toneshed Studio. De eerder dit jaar uitgebrachte singles ‘Oceans’ en ‘Defiance’ lieten dit nieuwe geluid al duidelijk horen en ook bij de andere twee nummers op deze EP horen we hoe de band een mooi eigen geluid verder heeft ontwikkeld.

De opener en titeltrack 'End of the World' schiet direct uit de startblokken met een energiek tempo en de kenmerkende gelaagde vocalen van de band. Het nummer bevat alles wat je van een goede posthardcoretrack mag verwachten: strakke, repetitieve riffs, een refrein dat je meteen wil meezingen en zelfs een pittige “blegh” die het geheel extra punch geeft. De subtiele toevoeging van elektronische elementen geeft de track een extra dynamische laag.

Over een catchy sound en gelaagde zang gesproken: de single ‘Oceans’, die eerder dit jaar werd uitgebracht, trekt je direct het nummer in. De onverwachte technobeat aan het begin geeft een verfrissende wending en tilt de energie naar een hoger niveau. Ook hier wordt de elektronica slim ingezet om extra kracht en intensiteit toe te voegen, zonder dat het afleidt of aanvoelt als te veel.

Ook ‘The Shores of Lethe’ start met sfeervolle samenzang, gecombineerd met een fijn belletje. Aanvankelijk horen we zelfs een kleine blackmetal invloed, waarna het tempo in dit nummer aanvankelijk iets lager ligt. De zang klinkt hier donkerder en meer geladen, wat perfect aansluit bij het thema van dit nummer. Lethe is een van de rivieren uit de onderwereld in de Griekse mythologie, waaruit de doden drinken om hun aardse leven te vergeten. De oevers van deze rivier symboliseren vaak een overgang naar een staat van vergetelheid en herinneringen die vervagen: “Our memories, destined to be lost in time / Take only what you can hold in your heart / For that is all we can carry”. Een diep introspectief thema qua lyrics, dat ook sterk overkomt in het gevoel dat het nummer als geheel overbrengt. Check zeker ook de bijbehorende video!

De gevoelens van nostalgie en vergetelheid laten we achter ons bij het laatste nummer van de EP, ‘Defiance’. Met dit nummer sluit Phoenix Ashes af met een genadeklap aan energie. We voelen bij dit nummer misschien wat minder de emotie, maar vooral juist de kracht van de plaat én de boodschap. De tekst, een aanklacht tegen radicalisme en rechts-extremisme, voelt pijnlijk relevant in de huidige tijd. Live zal dit ongetwijfeld een publieksfavoriet worden, met zijn opzwepende kracht en overtuigende boodschap.

Met The End of the World zet Phoenix Ashes een stevige stap vooruit in de posthardcore. De EP biedt variatie en laat vooral een vernieuwende en herkenbare eigen sound horen die blijft boeien, met name door de gelaagdheid in de zang en het snufje elektronica dat hier en daar wordt ingezet. Misschien is het in 2025 tijd voor een volledig album van deze band?

Phoenix Ashes presenteert vandaag, 13 december, de EP in de Muziekgieterij. Hier kun je een ticket kopen en hier kun je naar de EP luisteren.