Als iemand vraagt of Radiohead nieuwe muziek heeft uitgebracht en het antwoord “nee, dit is het nieuwe album van The Bony King of Nowhere’’ luidt, kun je dat eigenlijk alleen maar een compliment noemen. Bram Vanparys bracht met ‘Everybody Knows’ alweer zijn zesde langspeler uit. Op de avond voor Koningsdag komt de Belg, met het album onder zijn arm en zijn lief als voorprogramma de Muziekgieterij betoveren.

We kunnen wel zeggen dat Everybody Knows een van onze favoriete platen van dit jaar is. Een beladen album, dat bol staat van urgentie en maatschappijkritiek, ingekleurd met prachtige arrangementen. Toch was de plaat er bijna niet gekomen: Vanparys liep tegen een writer’s block aan en kon maar moeizaam nieuwe creatieve invalshoeken vinden. Perfectionisme bleek in de weg te zitten en de artiest schreef daar, in de vorm van 'All It Takes', het beste nummer van de plaat over. Eens zien of de muziek live even mooi over komt als op plaat, onze verwachtingen zijn kortom hooggespannen.

Vanparys' geliefde, Fien Deman, grapte onlangs in een interview dat ze bijna  'All It Takes' had overgekocht, omdat Bram het nummer niet uniek genoeg vond. Wel, we verklapten al dat het nummer tóch de plaat heeft gehaald en om het cirkeltje helemaal rond te maken produceerde Vanparys de debuutplaat van Ivy Falls, het pseudoniem van Fien Deman. Vanavond presenteert ze de nummers van Sense & Nonsense voor een gezellig volle kleine zaal van de Muziekgieterij. De breekbare, fluweelzachte liedjes dienen niet alleen als opwarmertjes, maar verwarmen met vlagen ook de harten van de aanwezigen. 'Blue' en 'Water' zijn daarnaast ook gewoon écht goede liedjes en worden uiterst zorgvuldig gebracht samen met haar compagnon. Helaas komt het geluid soms niet helemaal lekker uit de verf, waardoor sommige nummers niet zo mooi klinken als ze zouden kunnen. Al met al een welkome opening en we zien Ivy Falls graag snel terug, mét band.

Dat het een avond vol maatschappijkritiek wordt moge duidelijk zijn. De band trapt zijn set af met ‘Working Harder’, waarin Vanparys de overspannen samenleving, waarin het telkens meer, mooier en harder moet, bekritiseert. De wijze waarop The Bony King of Nowhere de show opent is zo dreigend dat iedereen die er ook maar aan denkt om te kletsen, verstild staat te kijken. Het is ongelofelijk hoe rijk en helder de nummers uit de speakers rollen, onmiskenbaar toe te schrijven aan de ijzersterke band. Op gitaar horen we Gertjan van Hellemont (ook wel bekend als Douglas Firs) geluiden uit zijn gitaar toveren waar onze oren onmiddellijk verslaafd aan raken. Ondertussen drumt Simon Segers met een grijns alsof het zijn eerste show ooit is en ook Thijs Troch (toetsen) en Jasper Hautekiet (bas) bespelen hun instrument uiterst accuraat. 

Veel woorden wisselt Vanparys niet met het publiek: een grapje hier en een knipoog daar, meer moet het soms ook niet zijn. De muziek leent zich ook niet om ellenlange verhalen te vertellen, de inhoud spreekt voor zich. Neem de titeltrack, die gaat over de conflicten die zich op dit moment afspelen in de wereld. Landen stellen zich onverschillig op en aarzelen om in te grijpen. Terecht frustrerend. Die frustratie komt het meest naar voren als Bony King zijn gitaar aan de kant zet, naar voren stapt en teksten over de consumptiemaatschappij en sociale media de zaal in slingert. Toch imponeert Vanparys het meest als hij zich kwetsbaar opstelt en een boekje open doet over zijn (vaak in de weg zittende) perfectionisme. Het vervolgens wonderschoon vertolkte ‘All It Takes’ doet menig traanbuis vollopen. Wat een juweel van een liedje.

“Ik droom ervan om een plaat als AM van Arctic  Monkeys te maken" zei de songwriter onlangs. Dat vurig rockende hadden we niet snel achter de band gezocht, maar tijdens ‘Get One Free’ en ‘Slow Down’ bewijzen ze het tegendeel. Het gaspedaal wordt even tot de bodem ingedrukt, uiteraard zonder daarbij uit de bocht te vliegen. ‘Silent Days’ vormt ook een van de talloze hoogtepunten middels een heerlijke melodie en hypnotiserend drumwerk. Misschien ken je het gevoel wel: je zit in de bioscoop, ziet een geweldige film en opeens is het afgelopen. Aftiteling. Terug op aarde. Wel, na het sublieme ‘Perfect Sense’ ervaren we precies dat gevoel. The Bony King of Nowhere heeft ons dik tachtig minuten betoverd en alles om ons heen doen vergeten. We zijn warempel ook vergeten dat het Koningsnacht is. Maar laten we eerlijk zijn: een echte koning maakt muziek en vanavond was dat The Bony King of Nowhere. 

The Bony King of Nowhere live zien kan dit jaar nog op het Donkere Dagen Festival in Grenswerk. Tickets via deze link